(New) England

Door: Robvandemerwe

Geplaatst op Jun 25, 2011

Hoe de mensen eruit zien. Hoe het weer is. Hoe de gebouwen eruit zien. Hoe hoog de prijzen zijn. Hoe de kroegen eruit zien. Op al deze vlakken doet Boston zijn naam en reputatie als New England volledig eer aan.

Ik kom aan op South Station Boston en volg voor het eerst het advies op van ervaren medereiziger op die ik in Hama, Syrie, had ontmoet. Als je meteen een goed beeld van de stad en zijn grootte wilt hebben, loop je naar je hostel en neem je niet het openbaar vervoer. Op deze voettocht van 40 minuten voel ik vervolgens Engelse miezer, zie ik voornamelijk mensen zonder veel fortuin met hun uiterlijk en veel oude, traditioneel Engelse, gebouwen. Wanneer ik bij het hostel kom wordt mij vervolgens gevraagd het astronomisch, en daardoor Engels, hoge bedrag van bijna $50,-- voor een bed in een slaapzaal gevraagd!

Dat oude Engelse heeft wel degelijk wat. Ik houd van Engeland en Boston siert mij dus ook wel. Wanneer ik door een park loop dat in 1634 is aangelegd zie ik overal traditioneel gekostumeerde gidsen met groepjes toeristen lopen. Als ik bijna het park weer uit ben zie ik een groep met van dit ouderwetse soort samengeschoold staan. Dit blijken echter geen gidsen te zijn maar na een rondvraag onder een handje vol toeschouwers blijken dit Menomieten te zijn. Wat zonde dat mijn camera in de hostel aan de oplader lag! Mijn eerste indruk is dat dit een vertakking van Mormonen of Amish moeten zijn. De mannen dragen jaren '30 overhemden met grote sobere kragen en dito broek en schoenen. De vrouwen houden zich op de achtergrond terwijl de mannen hun perhistorische boeken-bolder-kar in gereedheid brengen. Zij zijn gekleed in net zo sombere kleding bestaande uit vormloze top, een wijde bloemetjesjurk en een te groot uitgevallen keppeltje. De boeken-bolder-kar wordt omringd door verschillende houten triplex-achtige borden die waarschijnlijk in de jaren '50 zijn gefabriceerd en gedrukt maar nog in een prima staat zijn. De borden tonen teksten als: " Prepare to meet God", "Wise men still seek Jesus" en "Be ye doers of the world". Teksten die moeilijk te plaatsen zijn en slecht naar voren komen naast het baseball-veld en de luidruchtige renovatiewerkzaamheden van het bezoekercentrum die naast het tafereel plaats vinden. Als de voorbereidingen klaar zijn en de Menomieten zich klaar maken voor een serie van psalmen, preken en liederen, zie ik dat achter hen de hele tijd een zwerver heeft gelegen die zich van het hele circus niks aangetrokken heeft. Wanneer jk de gezichten ziet van de Menomieten kijk, valt daar ook wel in te zien dat de voortplanting niet altijd heel ver van huis heeft plaats gevonden wat je sommige van hen toch juist wel had gegund. Met mij zit een Nicaraguense Amerikaan mee te kijken en hij weet het een en ander toe te lichten. "Als jij uit Nederland komt, woon je dan ook dit bij de Ark van Noach?" Nou breekt mijn klomp. Blijkbaar heeft onze Dortse gelovige toch behoorlijk wat naam ook in het buitenland gemaakt! Wanneer de voorstelling tot zijn einde komt ga ik een gesprek aan met Floyd, een van de Menomieten. Hij legt mij uit dat ze een aftakking van de Amish zijn alleen wat progressiever. Hij geeft mij ook een cd met informatie mee, wat ik wel heel progressief een controversieel vind met de rest van de uitdossing. Hij legt mij uit dat zij voor geavanceerde media zijn zolang ze zelf maar controle daarover kunnen houden. Internet knalt ongecontroleerde informatie op ons af. Hetzelfde geldt voor de TV en radio. De telefoon en computer zonder internet hebben zij zelf onder controle. Wanneer ik hem vraag waarom zijn vrouw, die overigens nog geen moment heeft getoond dat zij zich bewust van mijn aanwezigheid, een hoofddoekje/keppeltje draagt, geeft hij het volgende aan. "In ons geloof is de hierarchie als volgt: God, Jezus, man, vrouw. Doormiddel van de hoofdbedekking toont de vrouw haar onderdanigheid aan ten opzichte van haar meerderen".

Ze mogen dan wel geen bommen gooien, boerka's dragen of zich met enige vorm van politiek bemoeien, maar volgens mij hoef je niet naar het Midden Oosten om de rechten van de vrouw te beschermen....

Momenteel ben ik in Conway, New Hampshire. Ik verblijf in White Mountain Hostel. Een stok oud huis, waar je je schoenen uit moet doen bij binnenkomst, je moeite moet doen het Amerikaanse Engels te omcijferen en waar een ontzetten groot National Park om de hoek ligt. Morgen kijken of ik daar kan genieten van een grote wandeling!