Voettocht naar de Wave

Door: Schopman

Geplaatst op Jul 27, 2013

We waren uitgewoond.....

Bij het uploaden van mijn foto over de Coyote Buttes North in noordoost Arizona, kondigde ik al aan dat ik nog een blog zou schrijven over de Wave toen RR Nita92 me attent maakte op de tip van RR Ben Toller: “Hoe een permit te krijgen” (gepost op 29-05-2011).
De tip van Ben kan ik helemaal onderschrijven dus allebei bedankt; dat bespaart mij veel schrijfwerk. Het verhaal over mijn bezoek aan de Wave, de Golf van Steen, is wel iets anders verlopen dan bij Ben. We hadden al een keer in een ander jaar met een inschrijving via het internet meegedaan en waren niet ingeloot.
In 2009 hadden we ons voor 3 mogelijke dagen in oktober opgegeven en wat denk je? Weer mis! Nu is er nog een mogelijkheid: je kunt nl. elke ochtend meeloten voor een permit (er zijn er 10 te vergeven)

Op alle drie de dagen die we voor het bezoek van de Wave gepland hadden, waren we
’s morgens bij het Rangerkantoor te vinden om mee te doen met die dagelijkse loting. De eerste dag krijg je 1 kans, de tweede 2 en de derde dag krijg je 3 kansen. Maar helaas; we hadden geen geluk. Toen hebben we maar besloten een list te verzinnen.

Bij het begin van de trail staat een ranger te controleren. Op dat punt kun je ook naar links om de Buckskin Gulch in te wandelen en dat kan zonder permit. We zwaaiden dus vriendelijk naar de ranger en gingen op pad; eerst in zuidelijke richting (van de Wave af ) door de droge rivierbedding. Die buigt later naar het noorden maar wel een heel stuk westelijk van het gebied waar de Wave is. Dan moet je, om toch te komen waar je wil zijn, allemaal vreemde afgesleten steenhopen en bergjes overklauteren en hele stukken met mul zand doorploegen om buiten het zicht van de ranger te blijven. Bovendien heb je wel een idee waar het is, maar de omgeving is toch, zelfs als je een GPS of kompas bij je hebt, behoorlijk verwarrend. Je hoopt dus de hele tijd maar dat je moeite niet voor niets is.

Kort en goed, het duurde úren voor we er waren; we waren om 9.30 uur gaan lopen en kwamen om 16.00 uur aan. Het was half oktober, dus veel tijd hadden we niet meer om te fotograferen. Ik heb heel hard moeten werken. Mijn vrouw liep redelijk gestresst rond want ze weet hoe gedreven ik ben als ik iets moois zie. We moesten ook nog terug en het werd al behoorlijk schemerig. We zijn langs het officiële “pad” teruggegaan (we dachten dat de ranger wel weg zou zijn ) maar dat werd nog een avontuur op zich. We konden de steenmannetjes nog nauwelijks zien en bovendien ben ik een beetje nachtblind. Gelukkig hadden we een flinke zaklantaarn bij ons zodat we zonder verzwikte enkels, struikelingen of andere omgelukken bij onze auto kwamen: het was inmiddels 21.30 uur.

Wat we deden was natuurlijk illegaal maar voordat iedereen over ons heen valt…; we zijn natuurliefhebbers, dus hebben we uiteraard niets beschadigd of verstoord; we hadden tenslotte alleen maar pech met de lotingen gehad.
Overigens kan ik niemand aanbevelen hetzelfde te doen als wij, we waren helemaal uitgewoond….! Als je dus een foto van mij ziet die in de Wave is genomen, weet je nu dat deze bloed, zweet en tranen heeft gekost.