De Dag van de Doden in Mexico City is een complex feest, met wortels in de Azteekse tijd en ook een sterke katholieke invloed. De vele vieringen voor de Doden bij de Azteken werden door de kerk samengeperst in de katholieke kalender, op 1 en 2 november. Op 1 november worden de dode kinderen gevierd (zij die nog niet gedoopt zijn, krijgen een speciaal wit altaar), op 2 november is het de beurt aan de volwassenen. Hoewel het oorspronkelijke samenleven en -feesten met de doden het sterkst wordt beleefd op het platteland, waar families de hele nacht doorbrengen op het graf of bij het huisaltaar, krijgt het feest in de stad een nieuwe en kleurrijke invulling. De traditionele offerandes met favoriete maaltijd en drank van de gevierde overledenen, worden nagebootst in musea, culturele centra en begraafplaatsen. Enkele van mijn favoriete plekjes om kleurrijke foto's te maken zijn de CU Universiteitscampus, de Universiteit van Sor Juana in het gelijknamige ex-klooster, en enkele musea in Coyoacán en Xochimilco, zoals Culturas Populares, Anahuacalli en Dolores Olmedo. Vaak kan je zelf ook creatieve workshops volgen, zoals in het Centro Nacional de Artes. In Xochimilco en Tlahuac kan je ook een nachtelijke boottocht door de drijvende tuinen maken, met zicht op een theaterspektakel dat de oude mythes en legendes rond de dood tot leven wekt. Vele offerandes hebben een politieke inhoud, herdenken al spottend of juist met ontzag belangrijke personages; de knipoog is nooit ver weg. Wil je een glimp opvangen van het traditionele samenleven met de doden op een begraafplaats, kan je de tocht aanvangen naar Mixquix of Tecomitl in het zuiden van de stad. De eerste plek is een magisch tafereel van honderdduizenden witte gladiolen en oranje "cempasuchitl" chrysanten, die een heilige betekenis hadden bij de Azteken, omgeven door de rook van evenveel kaarsen en "copal", het inheemse wierook. Jammer genoeg zijn er de laatste jaren te veel bezoekers, wat afbreuk doet aan de intieme sfeer. Maar er zijn gelukkig nog minder toeristische begraafplaatsen. Wie meer wil, kan ook naar de streek van Patzcuaro, waar een grafplaats op een eiland in het meer ligt, of naar de graven in en rond Oaxaca stad. Wie meer informatie wil over deze unieke gebeurtenis rond de cyclische gebeurtenis van leven en dood of een excursie wil organiseren, mag me altijd contacteren. Enkele sfeerfoto's vind je op mijn RR fotopagina.