Na dagen hongeren deelt zij haar karig rantsoentje met haar kleine broertje, zij zitten hier reeds weken in de heuvels van het dorp, gevlucht voor het geweld en de onophoudelijke terreur van para militaire groepen(ex militairen) uit een ander dorp, sommige vluchtelingen zitten hier al maanden, overleven enkel van vruchten en insecten in de bossen. door het grote aantal vluchtelingen vinden ze steeds minder voedsel, door het ontoegankelijk terrein en het gevaar voor overvallen is bevoorrading erg moeilijk, veel jonge kinderen en ouden zijn reeds bezweken, en er is geen uitzicht wanneer dit eindigt. Lokale Medicos sin fronterras doen wat ze kunnen maar zij beschikken niet over voldoende materiaal. Een gezicht van een lokale oorlog waar de rest van de wereld niets van weet.