Speciaal verzoek
Mexico
Noord en Midden Amerika
ALopezBlanco
Speciaal verzoek
In mijn tienerjaren las ik het boek ‘Waren de goden Kosmonauten’ van Erich von Daniken. Fascinerend vond ik het! Zijn theorie was dat ruimtereizigers van andere planeten de aarde hadden bezocht en dat deze buitenaardse wezen de vroegere beschavingen technologische kennis hadden bijgebracht.
Hij onderbouwde zijn theorie met archeologische vindplaatsen; de Nazca lijnen, de beelden op Paaseiland, de piramides in Egypte, de Maya piramides en het topstuk waarmee hij aantoonde dat de ‘goden kosmonauten’ waren het grafdeksel van de sarcofaag van Pacal de Grote.
Ik was zelf vooral geïntegreerd door zijn theorieën die hij had bij de Maya’s. Dolgraag wilde ik een keer naar Mexico om met eigen ogen de overblijfselen van die fascinerend cultuur te zien.
En zo geschiedde het in het jaar 2000 mijn vriend en ik gingen ons eerste verre reis maken, een drie weekse groepsrondreis door Mexico en Guatemala.
Het eerste hoogtepunt van deze reis zou voor mij het dodenmasker van Pacal de Grote zijn, te zien in het ‘museo de antropologia’ in Mexico stad. ZOU ja , want wat bleek het museum werd gerenoveerd en er waren slechts drie zalen geopend maar niet die met het dodenmasker!
Pacal de grote was een van de belangrijkste Mayaheersers, op 12 jarige leeftijd in 615 kwam hij op de troon van Palenque te zitten. Pacal die door Daniken als een moderen luchtvaartpiloot werd omschreven!
Hij gaf opdracht tot de bouw van Palenque waaronder de Tempel van de inscripties. In deze tempel bevindt zich de crypte van Pacal, daar zijn veel artefacten gevonden waaronder het jade dodenmasker. Het meest opzienbarende was natuurlijk het deksel met een kleurrijke afbeelding, die Daniken beschreef als een ruimteschip.
Deze laatste zou ik dan gelukkig nog wel kunnen zien in Palenque!
In het museum dus helaas niet HET masker van Pacal maar wel veel andere schitterende dingen.
Buiten het museum wachtte ons het dansritueel van de voladores (vliegende dansers).
Dit ritueel is onderdeel van de cultuur van de Totonaken. Het wordt uitgevoerd door vijf mannen die een paal van tientallen meters hoog beklimmen. Vier van hen hadden een touw aan hun voeten, het touw was om de paal gewikkeld. Daar sprongen ze opeens van de paal (aaaahhhh!), al draaiend gingen ze naar beneden. De vijfde bleef op de top en verzorgdde de muzikale begeleiding op een trommel en fluit. Was heel bijzonder om te zien.
De terugweg met de lokale bus naar het hotel was hilarisch. De bussen zijn erg klein, de mexicanen niet zo groot (dat is denk ik een understatement!) dus daar kan je er veel van kwijt. Daar kwam de bus, helemaal vol, daar konden wij toch niet bij? Ik ben niet zo groot maar mijn vriend met zijn 1.86??!?! Ja hoor geen probleem, beetje duwen en het ging.
We waren achterin ingestapt. Hoe gingen we nu betalen voor die rit want naar voren schuifelen dat ging echt niet? Dat gaat dus als volgt: je geeft het geld aan de persoon voor je, die geeft het door aan de volgende enz en dan na een aantal minuten krijg je netjes je buskaartje en het wisselgeld!
Na drie dagen begon de rondreis en konden we Mexico stad gelukkig achter ons laten, gelukkig omdat de hoogte en de vreselijk luchtvervuiling mij niet veel goed deden.
Het was een leuke gevarieerde groep waar we mee reisden. De reisleidster hadden we heel toepasselijk omgedoopt tot Djosien (We reisden met Djoser en zij heette Josien).
Na 1 week rondreizen kwamen we aan in Palenque! Wat had ik daar naar uitgekeken dit zou echt het hoogtepunt worden ik zou met eigen ogen dat fascinerende grafdeksel gaan zien. Dit werd bijna weer ZOU want de graftombe was niet meer voor publiek toegankelijk!!
We waren met de hele groep in Palenque en de gids die ons rondleidde vertelden ons dit. Nu was ik echt zwaar teleurgesteld. Sip gezicht :-( Het is toch niet waar! Mijn vriend vond het echt niet leuk en sprak gelijk zijn teleurstelling uit aan de gids, eerst het museum in Mexico stad en dan ook de graftombe dicht. Hiervoor waren we speciaal naar Mexico gekomen! De gids gaf aan de we een speciaal verzoek konden indienen bij de directeur van het museum. In dat verzoek moesten we aangeven dat we op studiereis waren en dat juist de graftombe een belangrijk onderdeel van onze studie was. Zo gezegd zo gedaan en ons verzoek werd ook nog eens ingewilligd! Yeah, geen sip gezicht meer. Zo was het zelfs nog specialer, alleen ons selecte groepje mocht het zien!!
Palenque is echt een prachtig complex in de jungle. Het is groot, het bestaat uit duizenden gebouwen waarvan het grootste deel nog overwoekerd is door de jungle.
In de verte hoorden we grasmaaiers aka brulapen. Dit was erg grappig, 2 mannen uit ons reisgezelschap (waarvan 1 mijn vriend :-) ) waren er van overtuigd dat iemand bezig was het gras te maaien met zo'n ouderwetse grasmaaier. Dat wij vrouwen gelijk zeiden dat het brulapen waren werd niet geloofd, er moest bevestiging gezocht worden bij de gids.
De tour met gids in Palenque was in de ochtend. ’s Middags om 16:00 uur moesten we weer present zijn bovenop de Tempel der Inscripties. Daar kwam de bewaker die ons binnen zou laten. Dit moest heel stiekem, het complex was nog open en niemand mocht ons naar binnen zien gaan! We gingen een vreselijk glibberige schaars verlichte trap naar beneden, van 45 treden (waarom ik ze geteld heb?) het hoekje om naar rechts en nog 22 treden en daar was de sarcofaag met HET grafdeksel. Het grafdeksel zelf viel eerlijk gezegd wel tegen. Je kon het eigenlijk helemaal niet goed zien, mocht niet fotograferen met flits (dus geen foto’s) maar ik vond het wel super om daar te zijn op zo’n bijzondere plek. Ook de manier waarop we het te zien kregen omringd door een beetje geheimzinnigheid, stiekem naar binnen, de schaars verlichte glibberige trap die we afgingen, we voelden ons bijna de ontdekkers van dit graf!
Foto's
