Happy Hurricane!
Happy Hurricane!
Jamaica is een prachtig eiland. Op de één of andere manier gebeurt het regelmatig wanneer ik op reis ben ik dat ik getuige ben van extreme natuurverschijnselen. Ik heb een tropische storm meegemaakt in Florida, tijdens de tsunami van 2004 verbleef ik in Azië, ik zag bosbranden in Australië en nu hadden we het geluk om orkaan Gustav mee te mogen maken.
We hadden vernomen dat de orkaan in aantocht was en we hadden ons verschanst in Blue Cave Castle, een allerliefst wit met blauw geschilderd kasteelachtig gebouw in Negril, dit werd gerund door een vriendelijke Engelse dame. Het kasteel was van steen, we gingen voor zeker en stormbestendig! Het kasteel lag aan zee dus we hebben de buien en stormen zien komen en gaan, prachtig om te zien. Tijdens de heftige buien kan je absoluut niet naar buiten. In de kamers zaten geen ramen, slechts horizontale jaloezieën die je zoveel mogelijk dicht kon doen, wat niet zoveel baatte dus je kan je voorstellen dat het ook gewoon regende in je bed. Bijna alle handdoeken die we hadden gebruikten we om het water dat onder de deur sloeg tegen te houden, een onbegonnen klus.
Wat vrij voor de hand ligt in dit soort landen is dat de stroom uit valt. Mijn man vond het allemaal erg leuk om mee te maken, totdat hij op de tweede ochtend ontdekte dat de grote elektrische koffiekan die tot dan 's ochtends in de tuin klaar stond er niet was. Ik zei, ja die gaat natuurlijk ook op elektriciteit.We overleefden overdag op koekjes en pakjes drinken die we van te voren ingeslagen hadden. ’s Avonds werd er nog zo goed en zo kwaad als het ging voor ons op gas gekookt.
Een andere bijkomstigheid, waar je van te voren niet zo gauw aan denkt, is buiten het feit dat er geen warm water meer is, dat je het toilet niet meer door kan trekken, je begrijpt dat de situatie nijpender werd in ons kasteelkamertje, naarmate de dagen vorderden.
Na een paar dagen was het ergste voorbij. We hadden langer in het kasteel gezeten dan we in eerste instantie bedacht hadden en daardoor waren we bijna door ons geld heen dus wij op weg naar de geldautomaat. Maar die doet het natuurlijk ook niet als er geen elektriciteit is! Met heel veel moeite een taxi bereid gevonden om ons naar een andere geldautomaat te rijden die in het noorden was. Wij begrepen niet waarom de taxichauffeurs zo moeilijk deden. Maar noord bleek anderhalf uur verderop te liggen, waarbij we door waterplassen moesten rijden waarbij het water bijna tot onder de portierraampjes kwam. Niet echt goed voor je auto dus, we begrepen de taxichauffeurs ineens veel beter. Gelukkig werkte deze geldautomaat wel. Onze chauffeur had vroeger cocaïne gesmokkeld dus hij kende als terugweg een alternatieve weg; de smokkelroute van toen. Een weg vol gaten dus ook hier had de auto het zwaar te verduren. Maar wij hadden ons geld!
Wij hebben ons overlevingskasteeltje betaald en zijn weer verder getrokken! Het was heel bijzonder om dit mee te maken en de Jamaicanen zijn gewend aan orkanen dus ze wensten elkaar en vooral ons, omdat ze weten dat wij het niet vaak mee maken, een HAPPY HURRICANE!