Slapen bij een gastgezin.
West Hoogland Guatemala
Guatemala
Herman m
Slapen bij een gastgezin.
Tijdens onze rondreis door o.a. Guatemala werden we één nacht ondergebracht bij gastgezinnen in de stad Totonicapán en naaste omgeving. We verzamelden ons, voorzien van de meest noodzakelijke middelen voor één nacht, in een gemeenschapshuis waar de gastgezinnen al zaten te wachten.
Wij gingen mee in de pick-up (zie foto 1) van de schoonzoon van Eva, onze gastvrouw. We reden naar een plek net buiten de stad op een helling (foto 2). Daar werden we gastvrij ontvangen door de dochter van Eva. Zij liet ons het gastenverblijf zien: twee kamers in een soort schuur op het erf. Voor het toilet en (o, luxe) de elektrische douche moesten we naar buiten. Toen bracht ze ons naar de keuken, die vol rook stond, omdat het fornuis dat met hout werd gestookt net aangestoken was.
Mijn echtgenote Marry bleef maar buiten vanwege haar astma. Met het boekje “Wat en hoe Spaans” en enkele Engelse woorden konden we wat met elkaar praten. Het fotoalbum met foto’s van eerdere gasten werd tevoorschijn gehaald en bewonderd.
Daarna kwam de 50-jarige Eva, die onderwijzeres was, terug van haar werk en zij sprak gelukkig behoorlijk Engels. Zij vertelde ons dat ze pas sinds ongeveer vijf jaar onderwijzeres was. Vroeger had ze niet de gelegenheid om te leren, meisjes trouwen daar al jong. Haar man stierf aan leukemie toen hij 39 was en dat was – volgens haar schoonmoeder - de schuld van Eva. Eva werd toen, met haar kinderen, verstoten en moest het zelf maar uitzoeken. Zij is toen gaan werken bij een Amerikaanse vrouw die haar Engels heeft geleerd en haar heeft gestimuleerd om te gaan leren.
In het huis bij Eva woonden ook haar dochter en schoonzoon en haar zoon en zwangere schoondochter van 19 jaar.
Na de overheerlijke Guatemalteekse gerechten, aan de bereiding waarvan wij ook een bescheiden steentje hebben bijgedragen, hebben we nog wat zitten praten in de familiekeuken (foto 3) en om 21.10 uur was het bedtijd! De mensen staan daar vroeg op en gaan dus ook met de kippen op stok.
De volgende morgen was het fornuis al om 05.00 uur aangestoken, zodat de rook goed weg kon trekken. Na het overheerlijke ontbijt werden we uitgeleide gedaan (foto 4) en vervolgens door de zoon van Eva, die in zijn dagelijks bestaan voorzag door taxiritten uit te voeren, weer afgeleverd bij het gemeenschapshuis. Hier werden we herenigd met ons reisgezelschap. We kijken met veel plezier terug op een leuke ervaring met een uiterst vriendelijk gastgezin. Ook hebben we erg veel waardering en respect voor Eva, die ondanks trieste omstandigheden en persoonlijke tegenslag in haar leven, met veel doorzettingsvermogen het hoofd boven water heeft weten te houden.
Foto's
