Cubaanse mannenbillen

Door: Daphnekeune

Geplaatst op Dec 3, 2013

In maart 2006 maakte ik een wandelreis op Cuba. De laatste 5 dagen van deze reis verbleef ik niet in hotels maar in een casa particular (je slaapt bij mensen thuis) en ik ontdekte toen dat deze manier van overnachten werkelijk 100 keer leuker was. Nu maakte je heel even deel uit van het gewone Cubaanse leven.

Omdat ik "verliefd" geworden was op het land, de muziek en de mensen, ben ik 3 1/2 maand later terug gegaan naar Cuba, maar dit keer helemaal alleen.
Ik verbleef bij een familie in de wijk Reparto Sueño in Santiago de Cuba. Ik had iedere dag Spaanse les in de keuken van een jonge gescheiden vrouw die enkele straten verderop inwoonde bij haar broer.
De lessen waren voornamelijk gericht op de conversatie en iets minder op de grammatica. De gekozen onderwerpen liepen uiteen van "vertellen over je geboorteland" tot het "uitleggen hoe je boerenkool maakt".
Na bijna 8 dagen kletsen over koetjes en kalfjes, waren alle gebruikelijke items de revue wel gepasseerd, dus zoekend naar een origineel onderwerp vroeg ik maar eens 'wat een buitenlandse vrouw beslist zou moeten weten over De Cubaanse Man'.

De ogen van mijn docente begonnen meteen te twinkelen, en ze vertelde me giechelend dat het absoluut verboden was om tijdens het liefdesspel de billen aan te raken van een Cubaanse man! "No tocar las nalgas!"

Ik viel zowat van mijn stoel: als doortastende Hollandse vrouw, kon ik mij absoluut niet voorstellen dat de billen van een man, van welke afkomst dan ook, niet betast zouden mogen worden.

Ik maakte direct mijn ongeloof kenbaar, en riep -zo geëmancipeerd als ik ben- "Dan mag hij toch zeker ook niet aan de billen van een vrouw komen?!" Maar laat dat nou toch weer anders zijn daar op Cuba: de man mag natuurlijk wel overal zijn geoefende handen over laten glijden.

Op mijn vraag waarom dit terrein voor een vrouw braak moet blijven liggen, kreeg ik te horen dat alleen homoseksuele mannen dit toe zouden staan, en de hetero macho Cubaanse man wil die reputatie uiteraard niet hebben, zelfs niet -en dat verbaasde me helemaal- binnen een al gesloten huwelijk.

Eigenwijs als ik ben, kon ik het niet nalaten om dit verhaal op waarheid te testen......

Het eerstvolgende Cubaanse feestje waar ik was uitgenodigd, verhuisde het aanwezige gezelschap naar het dakterras, waar de ghettoblaster zorgde voor swingende salsamuziek en iedereen zich de mogito's goed lieten smaken.

Toen een aangenaam Cubaans heerschap mij tijdens het dansen probeerde te versieren, zag ik mijn kans schoon. Ik liet quasi nonchalant mijn handen naar de bilpartij afzakken, en gaf een speels kneepje in zijn bil.

Dit was het begin van een lange en in mijn ogen hilarische discussie over het wel of niet betasten van De Cubaanse Mannenbil. Het ging er verhit aan toe.

Omdat ik volhardde in mijn standpunt: "Als ik die van jou niet mag voelen, dan blijven die van mij ook verboden terrein!", verdwenen zijn amoureuze gevoelens als sneeuw voor de zon en heeft hij mijn gezelschap, ook in de dagen erna, niet meer opgezocht.....

Toen ik de volgende ochtend weer in het keukentje zat bij mijn docente Spaans, had ik in ieder geval wel weer een leuk nieuw gespreksonderwerp!