Havana is in veel opzichten een boeiende stad, maar je kunt ook minder neutrale kwalificaties bezigen. Mij blijft vooral de onthutsende verwaarlozing van de infrastructuur bij, niet alleen de straten, maar vooral ook de huizen. Je waant je af en toe in een aardbevingsgebied, waar het puin inmiddels aan de kant is geschoven, maar dat is het dan ook.

Op de foto een huis, of wat er nog van over is, gelegen aan een drukke weg in het hart van de stad. Er wonen mensen, ze hebben een kind, krijgen de wijkzuster op bezoek, dat nog wel. Dan is er tenminste nog iets goed geregeld zou je zeggen. Doch veel medicijnen zijn simpelweg niet of niet altijd verkrijgbaar. Als je veel geld hebt, de happy few, is er wellicht nog een mouw aan te passen, maar dat zal niet gelden voor de mensen op deze foto.

(foto graag vergroten voor betere weergave)