De weg van Baracoa naar Guantanamo stad gaat normaal gesproken over een prachtige bergachtige snelweg. Het was dan ook een lastige keuze om toch op enkele landkaarten en google maps naar andere mogelijkheden te zoeken om van de ene kant naar de andere kant te rijden. Ver ingezoomd komt er een klein pad/weg naar voren. Het voert langs enkele miniscule dorpjes en voor de rest door jungle en heuvelachtig landschap. We vertrouwen op onze gehuurde 4 wheel drive al denk ik dat dit de eerste keer is dat het deze weg berijdt. met goede moed vertrekken we, na 5 minuten een lekke band. Anderhalf uur verder en een semi gerepareerde band toch weer op weg. De weg valt reuze mee en het zijn deels betonplaten. Bij het laatste dorpje worden we tegen gehouden. Waar we in hemelsnaam naartoe gaan. Als we onze eindbestemming aanwijzen is het enige antwoord, 'No not possible, no road'. Eigenwijs als ik ben laat ik toch echt een stippellijn zien die als weg moet dienen. Nog steeds wordt er ontkennend geantwoord. Het antwoord waarom komt niet goed uit de verf maar we maken er uit op dat de weg niet fantastisch is. Ach we hebben een dag speling dus we gokken het er maar op. Een moeizame zwaai en bedriukt gezicht is wat ik nog zie in de achteruitkijkspiegel.
Het uitzicht voor ons wordt daarentegen mooier en mooier. Vergezichten en diepe valleien tonen zich aan ons. De betonplaten hebben ruimte gemaakt voor grindpad met behoorlijke keien en rotsblokken. Ah dit is al wat lastiger en als we een van de vele bochten om gaan is duidelijk waarom de last frontier ons de waarschuwing gaf. Paard en wagen komt deze stijle helling bezooid met rotsen niet omhoog. De oogkleppen gaan op, stand op 4 wheel aandrijving en het gaspedaal wordt door de bodemplaat gedrukt. Al hortend en stotend, slippend en hobbelend komen we op het hoogste punt aan. Naast dat de hitte ons heeft doen zweten was dit stukje ook een echte uitdaging, maar het levert een fantastisch beeld op en de 6 uur durende rit nagenoeg geen andere gravelpadgebruikers, laat staan enige vorm van toerisme. Wel hebben we nieuwe vrienden gemaakt in het enige kleine dorpje dat we halverwege zijn tegengekomen. Het verwisselen van een toch nog steeds lekke band gaat toch gemakkelijker met meerdere mensen. Al met al een mooie route off the beaten track.