Fietsen door een land van contrasten (deel 2)
Cuba
Noord en Midden Amerika
Jeroenkleiberg
Fietsen door een land van contrasten (deel 2)
Twee dagen lang zwoegen we door de Cordillera de Guaniguanico, de groene bergen die het centrale deel van westelijk Cuba vormen. Met een maximale hoogte van 524 meter breekt dit gebergte geen records, maar hier fietsen is toch een hele uitdaging. De beperkte hoogte van de Cordillera wordt ruimschoots gecompenseerd doordat we via de Carretera Central de Montaña over de centrale bergkam worden geleid. Komend van zeeniveau, wordt de beperkte hoogte ruimschoots gecompenseerd door hellingen van gemiddeld 11/12 procent met uitschieters naar 16 procent en een pittige tegenwind. Gieren cirkelen laag hun rondjes, hopend dat we dood van onze fiets vallen. Ander verkeer is er bijna niet. De weg slingert omhoog en weer naar beneden door een groen landschap van tropische vegetatie. Tegen de steile hellingen staan de palmbomen met hun witte stammen en groene pluimen te zwaaien in de wind. Op sommige plekken zien we de zee aan zowel de noord- als de zuidkust schitteren. Het is de verzuurde benen meer dan waard.
De rustige weg voert ons naar Soroa, waar we omringd door tropische vegetatie bijkomen in de tuin van een kleine casa. Onrijpe trossen bananen, sinaasappelen en limoenen hangen aan de bomen. De orchideeën lokken kolibries die stil in de lucht hangen en hun lange snavel gebruiken om de nectar te bereiken. Onzichtbare vogels kwetteren de hele dag door. Af en toe vindt de hond het een goed idee om hard te gaan blaffen, waarna de haan laat weten dat hij er ook nog is. Kippen scharrelen tussen de vegetatie. Hagedissen schieten voorbij. Stemmen verraden de aanwezigheid van mensen, maar door de dichte vegetatie blijven zij onzichtbaar.
In Soroa worden wij verwend met overdaad. Wat een contrast met de armoede die we onderweg zijn tegengekomen. Hoe kan het dat we in onze casa kunnen genieten van een ontbijt dat de hele tafel vult? Hoe kan het dat we ’s avonds uit verschillende gerechten kunnen kiezen? Waar komt al dit eten vandaan, terwijl er geen winkels lijken te zijn. Hoe kan het dat wij zo veel krijgen, terwijl de Cubanen het moeten doen met tekorten?
Foto's
