Guanacaste
Pura Vida
¡Ik mis de brulapen die me ’s ochtends wakker maakten (als ik net op bed lag), ik mis het prachtige strand, ik mis de net zo prachtige zonsondergang aan dat strand, ik mis de andere studenten, ik mis de leraren, ik mis de lessen, ik mis de ladies nights, ik mis de zon, ik mis ons favoriete restaurant La Esquina, ik mis de Taco Stop waar je heerlijke goedkope taco’s en dergelijke kon eten voor de lunch (of voor het diner), ik mis de booze (haha), ik mis het woord ‘sperziebonen’ dat wordt uitgesproken door Amerikanen, ik mis mensen die me Anèk noemden (maar nee, jullie hoeven me hier niet zo te noemen), ik mis de regen waar je in kon douchen, ik mis de temperatuur, ik mis de hangmat op het balkon, ik mis de guacamole met chips, ik mis de tropical nights cocktail in Lazy Wave, ik mis de straten die door de regen in modderpoelen veranderden, ik mis Henry die constant ‘elemental mes amigos, elemental’ zei, ik mis het hekje waar ik vanaf ben gedonderd (ja, zelfs die mis ik), ik mis gedragen worden naar de Taco Stop de dag daarna (beviel me wel), ik mis de Sushi Club, ik mis de goedkope casado, ik mis de palmbomen aan het strand, ik mis spelletjes spelen tijdens de lessen (en winnen), ik mis alles wat ik nu niet heb genoemd, ik mis Tamarindo, ik mis Costa Rica, ik mis Pura Vida!
P.S. maar het is ook best fijn om weer thuis te zijn, hoor. Een klein beetje.