Manuel Antonio NP

Door: Peterberlicum

Geplaatst op Aug 21, 2013

Mijn laatste blog. Mijn laatste verhaal. De laatste dagen brengen we door in Manuel Antonio. Manuel Antonio is een gebied waar je de laatste dagen van een reis door moet brengen. De zon schijnt krachtig, de regen verdwijnt, de natuur is groots en de stranden zijn wit. Daar - in Manuel Antonio - genieten we volop van die laatste dagen. Soms met de groep, vaak met Stefan en Marieke en soms met z'n tweeen.
Morgen brengen we nog een nutteloze en overbodige dag door in San Jose. Daarna vliegen we terug.
De laatste dagen zijn aangebroken. Tijd voor een terugblik.
Costa Rica is niet het land van de bruisende steden. Culturele hoogstandjes vind je er nauwelijks. Het regent er bij voortduring. De keuken bestaat uit rijst en bonen, niets verheffend. Toch stal Costa Rica mijn hart.
Ik zocht er rust. Rust in mijn hectische bestaan met een stressvolle en verantwoordelijke baan. Een hectisch bestaan met een druk gezinsleven. En rust vond ik. In overvloed. Ik begrijp dat die rust betrekkelijk is en dat ik weer volop in de hectiek van alledag meega zodra mijn werkleven weer begint. Maar mijn batterij is vol. Voor honderd procent!
Ik zocht er inspiratie. Een modewoord. Inspiratie is voor mij begrip kweken, kennis vergaren, relativeringsvermogen opbouwen, mezelf voor een stukje ontdekken en vooral besef opdoen van de schoonheid van ons bestaan. En ook die inspiratie vond ik. Die vond ik tijdens mijn ontmoeting met de gigantische zeeschildpadden, wandelend in de regen door de oneindige en mysterieuze regenwouden, tijdens de contacten met Carlos en veel van mijn andere reisgenoten, zwevend hoog boven de afgrond aan het tuigje van de kabelbaan, luierend in de hangmat in Corcovado en op talloze andere momenten.
De Franse schrijver Henry Bordeaux schreef ooit "De schoonheid der aarde is niet te koop; zij behoort aan wie haar ontdekt, haar begrijpt, en haar weet te genieten". In Costa Rica was het niet moeilijk de schoonheid der aarde te genieten. Met het bezoek aan Costa Rica heb ik weer een stukje aarde ontdekt. En een stukje aarde voor een gedeelte begrepen, denk ik.
Costa Rica, je was oogverblindend en onvergetelijk. Pura Vida!


Ps. Bedankt aan alle lezers van mijn blog. Bedankt voor jullie reacties en dat jullie de moeite namen.

Peter van Dijk