Iedereen die de Niagara Falls in Canada of aan de Amerikaanse kant heeft bezocht weet het...
Een toeristische trekpleister van jewelste met de bijbehorende commercie er omheen.
Hier geen ongebaande paden of onontdekte mogelijkheden en dus geen Columbus-factor...toch?
Maar...gaat Columbus niet ook over ervaringen opdoen en delen?
Over hoe jij een bepaalde plaats hebt beleefd?
En als we dat weten moeten we dan wel automatisch ons rug draaien naar overbekende toeristische trekpleisters?
Twee jaar geleden bezocht ik de Niagara Falls vanaf de Canadese kant en dat is zonder twijfel de kant waar je het mooiste uitzicht hebt.
Thuis had ik via internet een ticket gekocht om de watervallen met een bootje tegemoet te varen, bij een bedrijf dat "Maiden of the Mist " heet. ( Als je plannen hebt om dit ook te gaan doen, koop dan je ticket vooraf, dat voorkomt lang in de rij staan!)
Als iemand mij van tevoren had verteld dat ik zo onder de indruk zou raken van een boottochtje samen met misschien wel 200 Japanners die, net als ik in een blauwe poncho werden gehesen, had ik diegene voor gek verklaard.
En toch is dat precies wat er gebeurde....ik was onder de indruk van het feit dat het bootje op een bepaald moment geen kans meer zag om nog tegen de stroom van de machtige waterval in te varen.
Het geraas en gedonder van het vallende water zo dichtbij vond ik een enorme belevenis.
En pas als je onderaan de waterval ligt dringt de hoogte ervan tot je door.
Dus ...hoe toeristisch ook...ik had dit niet graag willen missen en het is iets wat ik zeker niet meer zal vergeten.
En daar gaat het volgens mij om als je reist...prachtige belevenissen die je de rest van je leven meeneemt en waar je nog vaak van nageniet.
Voor mij had deze trip dus echt een Columbus-factor.