Dit was een van de weinige beren die wij zagen. Door het plotselinge koude weer waren er al veel beren de bergen in getrokken. Ik vond het wel heel indrukwekkend om te zien, zo’n groot en sterk dier die ons volledig negeerde en op zoek was naar de rode bessen die nog spaarzaam aan de struiken zaten. De afstand was echt wel een stukje groter, maar wat inzoomen en bijsnijden en het lijkt of hij voor je neus staat.

Een grizzlybeer kan op zijn achterpoten staand een hoogte van 3 meter bereiken en tot 600 kg zwaar worden. De bouw van de beer is gericht op het zoeken en graven naar voedsel in de grond. De grizzlybeer heeft een zeer kenmerkende grote uitstekende spierbundel tussen de schouderbladen, die hem veel kracht in de voorpoten oplevert. Ook de nagels van de grizzlybeer zijn scherp en lang (zo'n 10 cm), en geschikt om in de aarde mee te wroeten. De snuit van de grizzlybeer is vrij lang en heeft een gebogen vorm. De oren zijn vrij klein en rond.

De grizzlybeer houdt in de winter een soort van winterslaap. De beer trekt zich voor enkele maanden terug in een hol, vaak op berghellingen boven 2000 meter, dat slechts één à twee meter in de grond is uitgegraven en waar de beer precies inpast. Gedurende deze periode teert de beer in op zijn vetvoorraad.