In het begin van de 20e eeuw floreerde de regio rondom Drumheller door dat er koolmijnen werden geexploiteerd.
Uit de hele wereld kwamen er mijnwerkers om hier in de koolmijnen te werken. De kool werd gebruikt voor huishoudelijk gebruik (koken en stoken) De stadjes in deze regio groeiden als kool. [url="http://www.atlascoalmine.ab.ca/" target="_blank"]De Atilas Coalmine [/url]is nu een museum. Je moet in East Coulee zijn, maar dat is niet meer dan een spookstadje. Volg eerst de bordjes Hoodoo's vanuit Drumheller en rij dan nog weer een kleine 10km verder. Het is de mijn die als laatste de deuren (mijnschachten) heeft moeten sluiten (1979).. Het houten gebouw (tipple) diende om de kool te sorteren en in de treinwagons te laden. Het is nog de laatst bestaande [url="http://www.columbusmagazine.nl/noord_en_midden-amerika/canada/centraal_canada/reisreporter/fotos/360850.html" target="_blank"]houten Tipple [/url]in Canada.Er is nog van alles te zien op het terrein. Ook de antieke spoorbrug is te bewonderen en er staan schilderachtige vrachtauto's geparkeerd waarmee de kool meer plaatstelijk kon worden afgeleverd.
Er wordt een heel interressante rondleiding verzorgd waarbij je ook dit gebouw binnengaat. Je komt dan heel wat te weten over het leven van de mijnwerkers. De gids kon het goed vertellen. Hij bleef boeien met al zijn wetenswaardigheden. Het waren de schoonste mannen van de stad, want zij gingen na een dag arbeid elke dag onder de douche in het washuis. Maar er is ook het supply house, het kantoor (nog volledig ingericht) en het lampenhuis te bezichtigen. Hou rekening met een rondleiding van een uur en dan heb je ook nog tijd nodig om zelf rond te kijken. Nee, je wordt er niet meer zwart als kool.

Geopend mei t/m september.
Entree is afhankelijk van welke rondleiding/activiteit maar zit zo rond 9 CAD.