Revelstoke en zijn eigen berg
British Columbia
Canada
ChristaThieme
Revelstoke en zijn eigen berg
Na onze relaxte onderbreking bij de familie rijden we via de net iets mooiere westkant van Okanagan Lake naar Vernon en uiteindelijk door naar Revelstoke. Revelstoke is een klein plaatsje in het noordoosten van British Columbia, gelegen aan de Columbia Rivier. Het plaatsje werd gesticht in 1880 als een transport- en leveringscentrum voor de mijnwerkers ten tijde van de goudkoorts. Dit werd versterkt door de aanleg van de Canadian Pacific Railway (CPR) in 1885. Het plaatsje is minder toeristisch dan Banff of Jasper, ook al heeft het wel zijn eigen park, Mount Revelstoke National Park.
Mount Revelstoke NP staat bekend om zijn wilde alpenbloemenpracht in de maanden augustus en september. Het zijn vaak de bloemen die je ook in je eigen tuin kan bewonderen alleen komen ze hier in het wild voor. De enige uitzondering daarop die ik heb ontdekt is de Indian Paint Brush of Prairie Fire die op het Amerikaanse continent van Alaska tot aan de Andes voorkomt. De bloemen van deze plant zijn trouwens eetbaar.
Er is maar één weg omhoog naar de top van Mount Revelstoke maar ook deze geasfalteerde weg is zeer goed te doen met de camper. Na enkele haarspeldbochten stoppen we als eerste bij een groene weide die vroeger als skijump werd gebruikt. Skiën is altijd een belangrijk onderdeel van de Revelstoke geschiedenis geweest. In 1915 heeft Revelstoke de allereerste ski-jump in Noord-Amerika. Veel Scandinavische gezinnen vestigden zich namelijk in Revelstoke en brachten hun skisport met hen mee. Een lokale man, Nels Nelsen, was de wereldkampioen ski-jumper voor meerdere opeenvolgende jaren in de jaren twintig. De ski-jump was tot in de vroege jaren zeventig in gebruik en trok met zijn internationale wedstrijden atleten en toeschouwers uit de hele wereld. Uiteindelijk bleek de ski-jump door moderne technieken en materialen te klein en is de baan gesloten. Vandaag de dag is zie je alleen de restanten van de wedstrijdtoren in de groene weide die je herinneren aan de glorieuze tijden van weleer.
Verder naar boven zien we een beestje langs de weg zitten in de ochtendzon. Eerst denken we aan een kat maar al gauw zien we dat het een bergmarmot is. Wat leuk! Die hadden we nog niet eerder gezien! Helaas konden we er niet al te lang van dit diertje genieten daar een wegpiraat het nodig vond om met hoge snelheid onze stilstaande camper voorbij te suizen. Maar gelukkig hebben we het beestje wel op de gevoelige plaat vast kunnen leggen. Eenmaal boven krijgen we te horen dat er in de buurt een grizzly beer gesignaleerd is waardoor de wandelroutes grotendeels gesloten zijn. We kunnen wel een klein stukje door de alpenweiden lopen en genieten van al het moois. Hier en daar komen we inderdaad bewijzen tegen van berenactiviteit, namelijk kleine donkere hoopjes uitwerpselen. Je ziet duidelijk dat Mount Revelstoke groener is dan zijn grote broertjes Banff en Jasper. Dit komt doordat het meer een regenwoudklimaat heeft met warme vochtige temperaturen.
Na het nationale park rijden we ook nog even door naar de Revelstoke dam, gelegen in de Columbia River 5 km ten noorden van het stadje. Het is de op twee na grootste dam in British Columbia en heeft 5 turbines. Voordat je naar het bezoekerscentrum kan rijden dien je eerst langs de bewaking te gaan, omdat het op een afgesloten terrein ligt. De kinderen hebben genoten in het bezoekerscentrum. Behalve dat de historie en het functioneren van de dam uitgelegd wordt, zijn er ook interactieve displays en kleine experimenten die ze kunnen uitvoeren. Daarnaast kan je ook helemaal naar boven, naar een uitkijkplatform dat als een zwaluwnest vast geplakt zit op de dam. Behalve het mooie uitzicht is daar ook een grote maquette van heel British Columbia met zijn rivieren en dammen.
Het einde van onze reis komt in zicht. Morgen trekken we verder voor de allerlaatste etappe van de reis. Aan de kinderen merk je dat de reis ook lang genoeg geduurd heeft. Ze kijken niet meer op of om als we in de camper langs een mooi uitzicht of een prachtig blauw meer rijden. Ze zijn er gewend aan geraakt en denken alleen maar “ja, weer een blauw meer” en “ja, weer een beer of berenspoor”. We peppen ze op om komende dagen toch nog echt even te genieten van het laatste stuk natuurschoon, want zo snel komen we hier niet terug. En nadat (opnieuw) de vergelijking is gemaakt met het vlakke landschap in Nederland beseffen ze toch weer hoe bijzonder het hier allemaal is.
Foto's
