CAN-MT-WY (deel 3) Roadtripping the Rockies
Rocky Mountains
Canada
Regien
CAN-MT-WY (deel 3) Roadtripping the Rockies
Begin augustus 2011 reis ik af naar Vancouver voor een rondreis van 31 dagen door West-Canada, Montana en Wyoming. In deel 3 ga ik roadtrippen in the Rockies.
Runaway lane
Het blijft me verbazen dat het vrij rustig is op de wegen, ondanks het hoogseizoen en ondanks dat ik nu een route rij die bij het standaard toeristische rondje hoort. Af en toe rijdt er een uitzichtverpestende camper voor me, maar meestal is er vrij snel gelegenheid in te halen. Alleen Aziatische toeristen maken hier volgens mij gebruik van touringcars. De Europese en Amerikaanse toerist rijdt met eigen (huur)auto of camper. Hoewel er soms bij toeristische highlights wel 'n paar blikken Japanners opengetrokken lijken te zijn, kom ik op de doorgaande wegen toch niet vaak bussen tegen. Vrachtwagens vormen doorgaans geen belemmering, die rijden meestal nóg harder dan ik!
Op de bergachtige route die ik rij zie ik 'runaway lanes' aangekondigd staan en ik vraag me af wat ze dáár nu weer mee bedoelen. Niet gek veel later zie ik langs de slingerende weg omlaag 'n enorm steil pad omhoog gaan met daarbij de bordjes 'runaway lane'. Aha! Da's dus voor 't geval je remmen het hebben begeven op de weg naar beneden. Niet slecht bedacht als je ziet hoe enorm hard lange vrachtwagens -soms afgeladen met 2 trailers vol boomstammen- over de weg scheuren.
Bier op de weg?
Als ik na zo’n 500 kilometer bij Jasper aankom denk ik, allemaal goed en wel, maar nu ben ik al ruim 10 dagen in Canada en ik heb nog geen enkele beer gezien! Ik besluit bij het lokale adventurecenter een bearwatchtrip te boeken. Ik stap binnen en de man achter de counter vraagt wat ie voor mij kan doen. ‘I want to see beers’, zeg ik in mijn onschuld. De man begint hardop te lachen en antwoordt: ‘I’d like to have a beer too!’ Dan heb ik mijn fout door -tja waar het hart van vol is- en lach met hem mee: ‘bears’ natuurlijk, geen ‘beers’! De trip is bij avondschemering. We zien echter geen enkele beer (en ook geen bier). Er loopt wel wat ander wildlife langs de weg zoals herten en longhorn sheep, maar vanuit de bus zijn deze niet fatsoenlijk te fotograferen aangezien de raampjes niet open kunnen en wij niet uit mogen stappen.
De volgende dag heb ik heel wat meer geluk. Vanuit Jasper rij ik richting Maligne Lake om naar het sprookjesachtige Spirit Island te gaan en plots stuit ik op een opstopping. Ik zie mensen uit hun auto’s springen en massaal naar rechts rennen. Ze zien een beer!! Gewapend met mijn camera volg ik op de voet, alle waarschuwingen voor gevaarlijk wild in de wind slaand. Volgens de gids van de mislukte wildlifesafari gaan bruine beren mensen eerder uit de weg dan dat ze aanvallen. De meeste -dodelijke- ongevallen komen door de elk. Die kunnen uit 't niets besluiten je aan hun puntige gewei te spiezen. Als een stel paparazzi staan we op slechts een paar meter afstand van de beer, die alleen maar oog blijkt te hebben voor een struik met buffaloberries en onverstoorbaar door blijft eten. Onze camera’s blijven non-stop door klikken tot een parkranger een eind maakt aan de pret door ons terug te sturen naar onze auto’s. Volgzaam keert iedereen terug naar zijn vervoersmiddel, inmiddels echter allemaal in het bezit van het felbegeerde shot!
Spirit Island
De omgeving van Jasper is schitterend, de lichtblauwe kleur van het water in combinatie met de uitbundig groene natuur doet op sommige momenten bijna magisch aan. Het hoogtepunt is Spirit Island. Dit tot de verbeelding sprekende eilandje is alleen per boot te bereiken en daar maakt de commercie dan ook ongegeneerd gebruik van. Ik koop voor maar liefst 60 dollar een ticket voor de rondvaart en terwijl ik op de boot wacht eet ik op het zonnige terras een heerlijke hotdog, vers van de bbq. De tocht duurt ongeveer 1,5 uur en je wordt non-stop getrakteerd op verbluffende uitzichten, met als kers op de taart uiteraard het uitzicht over Spirit Island.
Icefields Parkway
De Icefields Parkway is de enige manier om door de Rockies van Jasper naar Banff te komen. Je rijdt op deze route non-stop door waanzinnig mooie berglandschappen. Je moet je blik echter niet te lang af laten dwalen als je achter het stuur zit, want je rijdt zo op een opstopping als iemand weer een beer heeft gespot. Ditmaal zien we een moeder met jonkies en ook nu springt iedereen de auto uit en duikt als paparazzi op het onderwerp totdat een ranger de photoshoot weer komt beëindigen.
Halverwege de Parkway kun je een echte gletsjer bezoeken: de Columbia Icefields Glacier. Men maakt hier gebruik van 6-wheeldrive voertuigen die de gletcher op kunnen rijden langs 'n 32 graden steile weg. Ze rijden af en aan, het is een enorm commercieel gebeuren. De Efteling is er niets bij! Op 'n rustige dag hebben ze zo'n 3500 bezoekers en op dagen in 't weekend kan dat oplopen tot maar liefst 5000! Het is de moeite waard en ik had er geen kwartier later moeten zijn, want als ik weer terug beneden ben hangt er een dikke grijze wolk achter de gletsjer.
Lake Louise & Lake Moraine
Banff wordt mijn uitvalsbasis voor een bezoekje aan het bekende Lake Louise. Bij het meer is het zoeken naar een parkeerplaatsje. Elke toerist die zich momenteel in Canada bevindt lijkt deze dagen uitgekozen te hebben om de Banff-regio te bezoeken. Het staat er vol met auto's, bussen en RV's. Lake Louise heeft de naam, maar het 10 kilometer verderop gelegen Lake Moraine vind ik persoonlijk fotogenieker. Evengoed is het daar ook behoorlijk druk.
Weer heel wat prachtige foto’s rijker kijk ik er toch wel een beetje naar uit het massatoerisme te ontvluchten en dat gaat helemaal goed komen in Montana!
(wordt vervolgd!)
Foto's
