Moose Pizza

Door: Robvandemerwe

Geplaatst op Jul 19, 2011

Een van de doorslaggevende factoren was om naar Canada te komen was voor mij de taal. Makkelijk te verstaan en ik hoefde geen taallessen Engels te nemen. Zodra we op donderdagochtend de boot verlaten die ons in 4 uur van North Sydney (Nova Scotia) naar Port au Basque (Newfoundland and Labrador) bleek dicht echter niet meer op te gaan. Als we een stewart vragen waar we onze bus kunnen terug vinden is haar antwoord:" Wradablablabla Foiv". Mijn Ierse reisgenoot en alle andere passagiers verstonden perfect waar het over ging, maar mijn mond viel letterlijk open, tot groot genoegen van alle omstanders. Als we inmiddels plaats hebben genomen in het busje naar de terminal van de haven blijkt het al niet veel anders te zijn! De "Newfies" zij onderling hevig aan het discussieren en ik heb werkelijk waar geen enkel idee waar het over gaat. Later merken we dat ze gelukkig alleen onderling hun snelle, nieuw-ierse, half gaelic, - accent gebruiken.

Eenmaal aangekomen bij National Car blijkt dat we de plannen van 10 dagen Newfoundland enigzins moeten inkorten. De kosten (inclusief verzekering) komen uit op 110 dollar per dag, plus 25 cent per kilometer boven de 100 per dag. Om even te laten zien hoe lucratief dat is. Wanneer je van de ene naar de andere kant van het eiland rijdt is dat minstens 10 uur rijden! We hadden wel een stevige sedan, een spiksplinter nieuwe Chevrolet Malibu, maar goed dat was ook de enige auto die de man had staan. We besluiten een 3 daagse tour te maken. Ik zet Frankie af in Grand Falls Windsor en dan rijd in terug en neemt zij de bus verder naar St. John's, Newfoundland's hoofdstad.

Het is een beetje uit de richting voor de meeste maar ik kan toch iedereen aanraden Newfoundland te bezoeken. Het is ontzettend mooi en een combinatie van Groenland in het zuide en Noorwegen/Zweden in het binnenland en het noorde. De huizen in het havenplaatsje Port au Basque lijken, net als in Groenland, op een rots te zijn geworpen en iedereen heeft toegang tot het water vanuit zijn achtertuin. Het dorp is oorspronkelijk gebouwd op een archipel, maar zoals zo vaak in the Maritimes zijn er "Causeways" gebouwt om de eilanden met elkaar te verbinden. Zie het maar als dammetjes, maar dan maar net boven de zeespiegel.

Port au Basque blijkt echter heel weinig op de rest van West Newfoundland te lijken. Zodra we het binnenland inrijden verandert het landschap al snel in een heuvelachtige, en soms bergachtige, woesternij. Is het zo dat je in de rest van Canada nog wel eens een verdwaald huisje vind tussen de op de kaart aangegeven dorpjes, in Newfoundland is dat niet het geval. Het enige teken van menselijke aanwezigheid op de snelweg is de snelweg zelf en hier en daar een verdwaald tankstation met restaurant. Wanneer we na een uur stoppen bij een restaurantje staan op het placemat advertenties van verschillende taxi-bedrijven en andere restaurantjes. De bedrijfjes blijken allemaal uit Port au Basque te komen. Blijkbaar moet je eerst een uur over de erg goede snelweg rijden voordat je ook maar iets voor elkaar wil krijgen hier. Op de radio is heel duidelijk de muzikale smaak van de West-Newfies te onderscheiden. De drie kanalen die te beluisteren vallen zijn: CBC Radio 1, Oz of the Rock en West Newfoundland Classic Rock. Op het nieuws horen we vervolgens dat het de koudste 14 juli sinds 1871 was. Mazzelaar zijn we toch denken we als we op de thermometer 9C zien staan. Verder meldt het nieuws ons dat er gisteren een jongen in het ziekenhuis is beland nadat hij een bevroren kabeljauw op zijn hoofd kreeg!De zonsondergang is inmiddels ingezet als we in de buurt van de grotere plaats Corner Brook komen. Hier weten we naar wat zoeken een heerlijke B&B te vinden waar we om 10 uur meteen als een blok in slaap vallen.

De zonsondergang van de avond ervoor was ons erg goed bevallen en het lanschap zag er dan ook schitterend uit. Daarom besloten we in eerste instantie de volgende dag weer 's avonds een stuk te rijden. Helaas zat het weer niet mee en bleek er de tweede dag vooral heel veel regen te zijn. Wanneer we later die dag in Rocky Harbor bij de toeristeninformatie aankomen vragen we naar de goedkoopste accommodatie. Die blijken we in het museum te kunnen boeken...... Het museum blijkt een aantal nevenfuncties te hebben, namelijk: kledingzaak, snoepwinkel, souvenirshop, vuurwerkhandel, laundry buidling, vissportwinkel en je kon er ook terecht voor je visvergunning! Ze raadden ons vervolgens aan vooral bij Earl's de Moose Pizza te proberen! Ondanks dat we twee kleine pizza's bestelden was het toch voor ons beiden de eerste keer om om een doggy-bag te vragen. Het was zelfs nog genoeg voor het avond eten en trouwens ergens goed te pruimen.

Nadat we op zaterdag onze laatste tours door de verschillende archipels gemaakt hebben blijven we slapen in Grand Falls Windsor. Een heel leuk plaatsje als je van saai en nietszeggende houdt. Wel hebben we er voor het eerst in dagen iets anders gegeten dan vlees met patat! Zelfs de plaatselijke Chinees kwam ons voor als een gastronomisch hoogstandje. In Grand Falls Windsor kregen we overigens een nieuw radiostation tot onze beschikking: Central Newfoundland Classic Rock....

Zondagochtend laat ik Frankie slapen en keer ik weer terug naar Port au Basque. We hadden ons voorgenomen elke normaal uitziende lifter mee te nemen. Toen we samen reisde waren we er niet een tegen gekomen, maar op mijn terugweg kreeg ik gelukkig wat gezelschap van lifters. Dat was een welkome afwisseling aangezien het weer grauw weer was en ik inmiddels wel genoeg Classic Rock had gehoord. Bij aankomst in Port au Basque was het weer zonnig , heb ik mijn auto aan de waterkant geparkeerd en genoten van mijn laatste uren op dit toch wel heel bijzonder Newfoundland....