Gross Morne NP; Newfoundland
Atlantische kust
Canada
Edojan
Gross Morne NP; Newfoundland
Vandaag reden we eerst naar het 'Discovery Centre' van Gros Morne NP vlak in de buurt van onze B&B. We wilden nog een kaart met alle hikes er op van Gros Morne NP. Daar zagen we in de morgenzon dat de loofbomen al felgeel en felrood waren. Deze zuidkant van Gros Morne bleek een waar paradijs. Snel reden we naar de kust om daar een trail te gaan lopen. We hadden een mooie hike op het oog, de Trout River Pond trail. Daar hadden andere gasten van de B&B wildlife gespot en wij wilden ons geluk wel weer eens beproeven. Dus hebben we de auto op een redelijk afgelegen parkeerplaats gezet, pakten het hoognodige bij elkaar en daar gingen we.
Het eerste stuk was redelijk vlak over een vlakke weide met wat flonders maar daarna kwamen we in de bossen. En in die bossen, langs het enorme meer, ging het goed op en neer. Kilometer na kilometer liepen we zo over een smal, kronkelig en soms modderig bospaadje, heuvel op en heuvel af. Maar het was werkelijk prachtig. Er was helemaal niemand te bekennen en de natuur was zo mooi. We hoorden eekhoorntjes en verschillende vogels, klommen en klauterden over rotsen, riviertjes en kleine watervalletjes. Links de bossen, rechts het meer. Natuurlijk zijn we regelmatig even gestopt. Wat rusten, eten en drinken en bovenal genieten. Het weer was prima. Niet te warm of te koud en licht bewolkt.
Na een aantal kilometers kwamen we uit de bossen en moesten we een flink stuk omhoog waar eigenlijk niks meer groeide. Alleen rotsen, kiezels en grind. Het leek wel of we op Mars rondliepen. De bossen waren verdwenen en nu keken we uit over de hellingen van de Tablelands. Een bizarre bergreeks waar de aarde naar buiten is gekomen. Rood-oranje gesteente en geen vegetatie te bekennen. Hier waaide het hard. Op een gegeven moment waren we op het hoogste punt aangekomen en hadden een fantastisch uitzicht over de graslanden in een verborgen vallei. Het was een geweldige plek om even heerlijk te genieten, wat te eten en te drinken en nogmaals te genieten.
Na dat we onze ogen hadden uitgekeken zijn we weer begonnen aan de terugweg. Nu zagen we de route dus nogmaals maar vanaf de andere kant en zagen steeds weer nieuwe dingen. Na de kiezels en rotsen kwamen weer de waterstorompjes en daarna weer het gladde bospad. De zon brak af en toe door en dat zorgde voor vuurwerk in het woud. We hebben een paar felrode Maple Leafs meegenomen om ons aan deze hike te laten herinneren. Uitendelijk kwamen we weer bij de auto. Pijnlijke benen en voeten, een smerige broek en een enorme ervaring rijker.
Foto's
