Van vliegveld Kloten naar de Polderbaan

Door: Yuri

Geplaatst op Jul 11, 2011

Enigszins bezweet kom ik aan bij gate B09. Wat een ellende om een huurauto in te leveren op Zürich-Kloten airport; maar liefst drie parkeergarages van meer dan tien verdiepingen ben ik doorgejaagd in minder dan een kwartier voordat ik het inleverpunt hed gevonden. Dat was iets teveel van het goede na een drukke werkweek. Dus ga ik in een rustig hoekje zitten om nog even mijn mail, FaceBook en deze site te checken.

Al snel komt een bont gekleed groepje Zwitserse meiden bij me zitten. Ik krijg niet alles mee want Zwitsers Duits is niet mijn sterkste punt maar ze zijn behoorlijk uitgelaten en hebben zin in een feestje in Amsterdam. Van sommigen vraag ik me af of ze ooit buiten Zwitserland zijn geweest. Als dat maar goed gaat.

Redelijk op schema mogen we door de gate. Als ik rustig in de rij sta begint een hyperactief en ietwat zenuwachtig groepje Japanners voor te dringen. Ik verbaas me zo over een van de Japanners die een wetsuit-broek aan heeft bij een temperatuur van 25 graden, dat ik het maar laat gebeuren.

Toch nog vrij snel loop ik bukkend het vliegtuig in en sla rechtsaf de vliegtuiggang in. Ik zie dat iets verderop een onzekere blonde stewardess zich verontschuldigd bij een oudere dame omdat ze stond te wachten ter hoogte van haar stoel. Prompt gaat ze ter hoogte van 12d staan; mijn stoel dus. Ik grap: “nu sta je weer in de weg”. Voorzichtig lachend zegt ze: “ik kan er ook helemaal niets van”. Als ze zich wegspoed stoot ze behoorlijk haar hoofd in dit krappe KLM toestel. Maar ze herstelt zich knap.

Terwijl ik me op mijn nooduitgangstoel installeer wil een ongeduldige maar vriendelijke wat oudere Japanner in dezelfde rij plaats nemen. Hij doet alsof het vliegtuig iedere moment kan opstijgen, terwijl we pas net aan het boarden zijn. De stewardess neemt meteen polshoogte “Do you speak English?”. Geen reactie. “Hello, do you speak English?”, vraagt ze met een iets overtuigendere stem. De man kijkt op en zegt: “Englies no”. “This is an emergency exit seat and you need to understand English to sit here”, gaat ze verder. De man zegt “ yes, shit here” en gaat met een plof zitten. Met handen en voeten probeert ze uit te leggen dat hij hier toch echt niet mag zitten, ze wijst naar het bordje EXIT, zegt “emergency” en maakt een armbeweging alsof ze aan de rode hendel van de nooduitgangdeur wilt trekken. De man kijkt verschrikt op en wil er echt aan trekken. Ik probeer de man te kalmeren en duidelijk te maken dat er niets aan de hand is. Gelukkig komt tegelijkertijd de groepstolk eraan en e.e.a. is snel gesust en duidelijk.

De stewardess is zichtbaar opgelucht maar dat is van korte duur. Twee rijen achter me heeft een wat ouder gepensioneerd stel dezelfde stoelen als twee andere passagiers en er ontstaat een geïrriteerde discussie. Al snel blijkt uit de boarding passen die ze vasthouden dat het stel denkt dat ze al in Amsterdam zijn, niet in Zürich; “Oh My God, this isn’t Amsterdam yet”.

Met een behoorlijk vol vliegtuig stijgen we tien minuten later toch nog mooi op schema op. De gezagsvoerder spreekt ons tijdens het opstijgen al toe dat het uitstekend vliegweer is en dat we in een rechte lijn naar Schiphol zullen gaan vliegen waardoor we naar verwachting maar liefst 20 minuten voor schema zullen landen. En dat op deze korte vlucht! Vlak daarna draait het vliegtuig echter scherp naar links en vliegen we naar het westen i.p.v. rechtreeks naar richting Amsterdam. Na een KLM-jodenkoek en een stilte van een uur laat de gezagsvoerder de co-piloot het woord doen met excuses vanwege de drukte boven Schiphol en dat we gaan landen op, jaja, de Polderbaan.

Na een kwartier taxiën, wat overigens aanvoelt als een uur, komen we aan bij onze gate. Met grote passen loop ik naar de bagageband en tot mijn verbazing staat de oude Japanner er al in z’n eentje te wachten. Hij moet hard gerend hebben om er eerder te kunnen zijn dan ik. Ik probeer tevergeefs een praatje met hem te maken want de bagage is er nog niet. Iets later komt de tolk om hem op te halen en hij krijgt gigantisch op z’n donder. Zijn bagage is al doorgecheckt! Dat belooft wat voor de rest van hun reis! Ik kan m’n lachen bijna niet inhouden.