Madrid in februari

Door: Rogercolumbus

Geplaatst op Feb 26, 2012

Madrid is een europese hoofdstad als veel anderen. Je komt aan met een vliegtuig, gaat met de metro de stad in, zoekt je appartement of hotel, legt je koffer op bed, en gaat op zoek naar een kroeg voor een welverdiend biertje. Straatjes, boulevards, pleinen, musea, een mooi park, een zondagse markt, kroegjes, restaurantjes, Madrid heeft alles wat je mag verwachten van een city-trip. En zoals met de meeste city-tripjes, die werken alleen echt goed als het mooi weer is. Wat dat betreft heeft Madrid een streepje voor. Ik was er in februari, de lucht was al die dagen diep indigo-blauw. De mooie blauwe kleur schijnt te maken te hebben met de hoogte waarop Madrid ligt. Een terrasje pikken kan bij een temperatuur van 15-16 graden in de volle zon al in een t-shirt, en dat is misschien wel het hoogtepunt van Madrid, tussen de vetgedrukte bestemmingen uit je reisgidsje door.
Het wereldberoemde Prado, zaaaalen vol oude meesters, voor wie ervan houdt, ga anders 's avonds tussen 18 en 20, dan is het gratis, je bent er met een stevige tred in een uurtje doorheen. Leuker vond ik Reine Sofia (op zondag gratis) en Thyssen, met afwisselender repertoire van schilderijen. In beide musea tref je ook de 19e eeuwse impressionisten en 20e eeuwse modernere kunst. Uitrusten in het heel erg grote Retiro-park, geweldig sfeertje.
Echt minpunt van Madrid is het grote aantal zakkenrollers. Ik lees dat soort teksten ook altijd met een gedachte van 'dat overkomt mij niet want ik let WEL goed op' maar mijn hemel, er is bijna geen ontkomen aan. Mijn fotocamera ben ik kwijt, waarschijnlijk verloren maar misschien ook wel gerold, en meerdere mensen om mijn heen zijn tenauwernood ontsnapt of simpelweg gerold. Een brandende sigarettruc, waarbij iemand ineens druk aan je broek zit omdat er zogenaamd een sigaret op je broek is gevallen, rugzakjes die open zijn voor je er erg in hebt, geen rugzakje gebruiken dus. Lijkt me echt een probleem voor deze stad.
De eerste avond geland in een tapasbar annex restaurant waarvan ik niet zo snel een tweede heb gezien: "Bocaito", calle Libertad 4. Sfeer en bijzondere indeling, bar splits de zaak in tweeen, maken het een aanrader. De bijzondere charme van de spaanse keuken zijn en blijven wat mij betreft de tapas, de kleine maar overigens niet goedkope hapjes bij de borrel. Een vertaalboekje zou voor dat doel overigens geen overbodige luxe zijn. Spanjaarden spreken zelden engels, en je hebt werkelijk geen idee wat je kunt bestellen, als je niet een beetje thuis in spaanse keuken en/of spaanse taal.
Meest verrassende restaurantjes gevonden ten noorden van de Gran Via, in de wijk Chueca. Welbeschouwd was het vooral de italiaanse keuken die zeer te genieten viel.