In Gran Canaria zoenen ze elkaar 2x, al bij een begroeting op straat. Het gebeurt regelmatig dat ik het mezelf moeilijk maak. Zo gewend aan de Nederlandse gewoonte dat, als ik een bekende de hand schud en die persoon aanstalten maakt om te zoenen, ik meteen de 3-beweging maak. En dat terwijl de Canario er slechts 2 verwacht. De 3e zoen verdwijnt dan een beetje onhandig in het niets. En ze zoenen elkaar niet alleen bij de begroeting, maar ook bij het afscheid. En aangezien Gran Canaria een erg familiair land is en in alle opzichten “warm van aard”, wordt hier veel gezoend. Als je elkaar net kent, als je een paar dagen samen opgetrokken bent, ouders van speelgenootjes, oma´s, tantes, buurvrouwen. Het maakt niet uit. ¡Qúe guapa!, zoen, zoen!

Zelfs onbekenden, zoals de autohandelaar waar wij onze auto hebben gehuurd, begroeten je met een paar klinkende zoenen. Ja, de gepassioneerde zuiderling lijkt van elke gelegenheid gebruik te maken om een vrouw te omarmen. Ik geef toe, het getuigt van warmte en vriendelijkheid, maar soms wordt al dat gezoen bij ontmoeting en afscheid wel wat teveel. Dan vind ik een oer-hollandse hand wel wat praktischer. ..

Maar goed, dit was onze Canarische (zeer aardige) buurman die op het lokale dorpsplein lekker in de schaduw op een muurtje zat en mij zag aankomen. Je snapt het al; ¡Qúe guapa!, zoen, zoen!