Er lopen verschillende wegen vanuit Kosovo naar het westen, de meeste naar Albanie. Slechts een weg leidt naar Montegro. Aangezien auto-huur tussen Kosovo en Montegro niet mogelijk is ben je of op alternatieven aangewezen. Ik heb nog geprobeerd te liften, een Porsche Cayenne wilde mij wel een lift geven maar ging niet ver genoeg Montenegro in. Gelukkig zijn er busverbindingen. Veel Kosovaren werken aan de kust in het zuiden van Montenegro, waar ook Albanees gesproken wordt. De bus vertrekt uit Pristina met een tussenstop in Peje/Pec. Vandaar is het 5 uur naar Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Direct na Peje gaat de weg omhoog slingeren en ga je via een nagenoeg verlaten grensovergang (wel een uurtje voor uittrekken, alle paspoorten van de passagiers moeten immers twee keer gecheckt en van stempel worden voorzien). Eenmaal in Montenegro rij je bijna 3 uur door een mooi berglandschap. In Podgorica buigt de bus af naar Ulcinj in het zuiden van Montenegro. Ik heb daar op het centrale busstation een overstap gemaakt op een bus naar Budva, het toeristencentrum van Montenegro.
Al met al prima te doen, de bussen zijn afgedankte toeringbussen uit West-Europa, maar vooral omdat de mensen in de bus uitermate vriendelijk zijn. Het meisje naast mij sprak geen woord over de grens maar was wel zo vriendelijk om haar eten met mij te delen. Onderweg was er namelijk niet veel soeps te koop. En tijdens de spaarzame stops wordt je gelijk aangesproken door nieuwsgierige Kosovaren die wel een woordje duits of engels spreken.