Een komische act voor twee Russen
Kamtsjatkaa
Rusland
Pkoelewijn
Een komische act voor twee Russen
Het is maandagochtend in Petropavlosk en het regent pijpenstelen. We zullen pas in de loop van de middag aan boord gaan van ons cruiseschip, dus is er nog voldoende tijd voor een bezoek aan het Vulkaanmuseum. Dit museum bevindt zich in het Vulkanologische Instituut dat een paar kilometer van ons hotel verwijderd is. Het museum is uitsluitend op afspraak te bezoeken en we hebben een afspraak om 11 uur. We proppen ons in het aftandse busje dat haast van ellende in elkaar zakt. Het stuur van het busje zit rechts. Het is, zoals de meeste auto's hier, een uit Japan afkomstige Toyota.
Het busje worstelt zich door het drukke verkeer en we staan binnen een kwartier op de stoep van het Instituut.
Binnengekomen worden we een kamer in-geloodst waar wat stoelen, tafels en kasten rommelig door elkaar heen staan. Katja, onze Russische gids, legt uit dat we hier onze jassen en spullen kunnen achterlaten. De deur van de garderobekamer wordt afgesloten en de sleutel verdwijnt in de tas van Katja. In de hal van het Instituut bevindt zich een stalletje, bemand door twee dames, waar allerlei snuisterijen te koop worden aangeboden. Zou dit de museumshop zijn?
We volgen Katja door een lange gang en worden een kamer binnengelaten die (ook weer) achter ons op slot wordt gedaan. De kamer, die zo'n 5 bij 7 meter is, staat barstensvol met allerlei soorten gesteentes die uitgestald zijn in vitrines en op tafels. Ook de vensterbanken staan vol met keien in allerlei kleuren en vormen. Sommige staan onder een glazen stolp. We zijn duidelijk in het museum aangeland.
We worden ontvangen door een man die zich voorstelt als Sergei Khubunaya, directeur van het Vulkanologische Instituut.
Hij gaat achter een bureautje zitten voorin aan de kopse kant van het zaaltje. Katja vertaalt wat hij zegt van het Russisch in het Engels: Professor Khubunaya zal een lezing geven over vulkanisme en ons vervolgens rondleiden in het museum. We zetten wat stoelen, die tegen de wanden staan opgesteld, in twee rijen tegenover de directeur, gaan daarop zitten en wachten af. Sergei begint zijn Powerpoint Presentatie met de mededeling dat we overal foto's van mogen maken behalve van de getoonde plaatjes omdat sommige daarvan niet het eigendom zijn van het Instituut. Verder mogen we nergens aankomen. Dit is een museum!
Hij begint zijn verhaal te vertellen in korte zinnen zodat Katja de gelegenheid krijgt om zijn woorden in het Engels te vertalen. Hij laat ons op een landkaart de "Ring of fire" zien, een keten van vulkanen die zich uitstrekt van de USA, via Oost-Rusland, Japan, en de Filippijnen tot aan Indonesië. Hij vertelt ook over de samenwerking die zijn Instituut heeft met een soortgelijk Instituut in de USA.
Dan komt er een uiteenzetting over de belangrijkste verschijnselen die zich voordoen voor, tijdens en na een vulkaanuitbarsting. Al spoedig raakt onze tolk Katja hoorbaar verstrikt in termen die zij niet kent en die zij dus ook niet in het Engels kan vertalen. Sergei kijkt een aantal keren verstoord in haar richting en zegt tenslotte iets tegen haar terwijl hij zijn mobiele telefoon uit zijn zak haalt en gaat bellen. Een paar minuten later loopt hij naar de deur, opent die en laat een jongeman binnen die hij voorstelt als zijn tolk. Deze jongeman verontschuldigt zich eerst en zegt dat hij eigenlijk beter in het Frans is dan in het Engels. Wij antwoorden dat ons Frans niet zo best is, dus ja, toch maar liever in het Engels.
Dan gaat Sergei helemaal los. De vertaler doet zijn werk uitstekend! Zijn Engels is voortreffelijk en hij heeft totaal geen problemen met de technische termen. Het enige bezwaar dat je tegen hem zou kunnen hebben is dat hij volstrekt emotieloos vertaalt. Hij staat erbij als een blikken dominee met de handen in elkaar en dreunt de vertaling op.
We horen en zien, onder andere, dat zich tijdens een vulkaanuitbarsting ook bliksems kunnen voordoen. Dan vertelt Sergei dat er een verschijnsel is waar vooral toeristen voor moeten oppassen. Dat zijn namelijk de sterk zure dampen die kunnen ontstaan en die je kleding kunnen aantasten. De tolk vertaalt en vertrekt geen spier: een vrouwelijke collega van mij was aan het werk bij een kratermeer.... zij merkte plotseling dat er een stukje van haar mouw was verdwenen....zij werkte door en kwam tot de ontdekking dat haar kleding helemaal aan het oplossen was....(grote grijns van Sergei) ze besloot daarom om de berg af te gaan en toen zij beneden aankwam ....(nog grotere grijns) stonden er drie mannelijke collega's op haar te wachten....
We barsten allemaal in lachen uit, maar onze brave tolk valt niet uit zijn rol en dat vergroot, wat mij betreft, de pret alleen nog maar!
Na afloop van deze toch wel ietwat hilarisch verlopen lezing, leidt Sergei ons langs de diverse keien op de tafels en in de vitrinekasten. Sommige gesteentes in de kasten zijn zeer zeldzaam en daardoor zeer kostbaar. De tolk volgt Sergei en blijft trouw vertalen zonder uit zijn superneutrale rol te vallen. Er kan nog steeds geen lachje af terwijl Sergei duidelijk aan het genieten is bij al zijn anekdotes.
Om 13 uur nemen we afscheid, pakken onze jassen en spullen en verlaten het Instituut. Buiten regent het nog steeds en op het overdekte bordes voor het gebouw is inmiddels een stalletje verschenen waarop een geslacht varken is uitgestald.....doe mij maar een kilo karbonades.....Benieuwd wat professor Sergei , zijn tolk en de rest van het Instituut vanavond gaan eten?
Foto's
