"Het grensgebied van Polen, Ukraine en Slowakije is een schitterend wandelgebied", schreef ik in 2019. "De Oostelijke Karpaten, of zo je wilt het westelijk deel van de oostelijke Beskiden heeft de naam onaangetast, dunbevolkt en weinig toeristisch te zijn." Dat ook nog. Nu kijk ik toch anders naar de foto's die ik maakte van dat prachtige glooiende landschap, Op de route er naartoe via Jaslo en Dukla wordt de vierbaansweg tweebaansweg, groeien snelheidsborden als paddenstoelen uit de grond. In de bebouwde kom rijden we 60, bij oversteekplekken 50, verder ook borden van 70 en 90. Het is goed te doen, maar schiet niet hard op. Landbouwgrond en bos wisselen elkaar af. Niet ver voor Zubracze maakt de weg -897- een scherpe bocht. Er is een uitkijktoren van waaruit je overzicht hebt over de bosrijke omgeving. We logeren op een heel rustige plek aan een onverlichte tweebaansweg. Leonówka Bieszczady, een hostel in Cisna. Gastheer Bernard ontvangt ons met open armen. Als de nacht valt daalt een deken van smog neer. De geur van verbranden van steenkool en hout is zo sterk dat we met ramen dicht inslapen. Bij daglicht valt de luchtvervuiling reuze mee. Op aanraden van de gastvrouw maken we de wandeling Wetlina naar Smerek, een geleidelijke klim van 604 meter over een lengte van 5.2 km en retour. Om te beginnen is dat voor ons goed te doen. We bereiken een hoogte van 1223 meter en hebben een prachtig uitzicht rondom. West van de kam ligt Polen, oost ilgt Oekraine. Onze telefoon meldde dat we de grens over zouden zijn geweest. Dzień dobre is een veel gehoorde kreet. Hoe welkom kun je je daar nu nog voelen ...