Het is een hele klus voor onze rode Eend om de Trollenroute te beklimmen in 1974. We kruipen letterlijk naar boven.
De weg loopt van Valldal naar Åndalsnes langs ruige rotswanden naar het hoogste punt van de trollenroute: de 852 meter hoge Alresneset berg. Hier zijn we halverwege,, je kijkt naar de Stigfoss, die je van verschillende kanten kunt bekijken. Ook zie je een uitzichtpunt vlak voor een brug, op foto’s van nu ziet het er nog hetzelfde uit. Eenmaal boven kun je nog steeds een houten trol kopen en iets drinken.
De weg naar het dal is ook weer spectaculair, in de laagste versnelling, remmen op de motor, maar wat is het mooi!

Waarom nu Trollstigen?
Volgens de legende legden de trollen in deze regio deze route af. De verhalen vertelden dat trollen grote lompe wezens waren, soms groter dan een kerktoren. Zwaar behaarde mannen die niet echt pienter waren.
Er bestonden verschillende soorten trollen. Één groep trollen roofde mooie Noorse meisjes. Deze meisjes moesten overdag spinnen en ‘s avonds op de hoofden van de trollen krabben. Een andere groep trollen leefde op de bodem van een meer, in een hut of onder een brug. De laatste groep trollen woonden als kabouters in holen. Ze hadden grote neuzen en een staart van haar. Trollen bezaten een speciale kracht. Je moest als mens de trollen niet kwaad maken, anders zouden ze hen veel pijn doen. Daarom zijn veel natuurgebieden naar de trollen vernoemd, om de trollen te vriend te houden. Noorwegen info.nl