Toen onze zoon in Noorwegen woonde, gingen we vaak naar Oslo.
We hebben de stad dan ook goed leren kennen. Het spreekt vanzelf dat je dan bij het koninklijk paleis gaat kijken naar bijvoorbeeld het wisselen van de wacht, maar je kunt er ook heerlijk wandelen in de vrij toegankelijke tuin.
Er is natuurlijk wel beveiliging bij het paleis, waar je ook weer heel dichtbij kunt komen.. Het korps wachtposten wisselt iedere 6 uur, maar het leukst is om ’s morgens om negen uur naar de inspectie te gaan. De wachtcommandant kijkt of de knoopjes op het tuniek gesloten zijn, of de pluim gekamd is en/of de schoenen glimmen. Een praatje maken kan dan weer niet, de jongens kijken vriendelijk, maar zeggen niets terug.

Voor de liefhebbers nog wat geschiedenis van de koninklijke familie:
In 1905 scheurde Noorwegen zich af van de Unie tussen Noorwegen en Zweden. Om een grotere kans van slagen te hebben, koos men ervoor van Noorwegen een koninkrijk en geen republiek te maken. Een Scandinavische prins genoot de voorkeur, zodat men een band kon leggen met de vroegere Noorse koningen. De keuze viel op de Deense prins Carl, kleinzoon van de toenmalige Deense koning, niet alleen omdat hij tot dan toe een voorbeeldig leven had geleid, maar vooral omdat hij al een zoontje had waardoor de opvolging verzekerd was. Deze prins Carl nam bij de aankomst in Noorwegen de naam Haakon aan, terwijl Alexander Edward Christian Frederik, het zoontje, de nieuwe naam Olav kreeg, om aan te sluiten bij de namentraditie van de oude Noorse koningen. De huidige koning heet Harald V, zijn vader was Olav V