Ik glij door Winter Wonderland

Door: Marjella

Geplaatst op Jan 16, 2013

Op twee dunne latjes met je half versleten schoentjes en nog 2 stokken glij je als een engeltje door het witte wonderland. De start gaat vlekkeloos en de techniek heb je zo onder de knie, het heuveltje dat je tegenkomt stelt niet zoveel voor en voor je het weet ben je al boven.
Al die verschillende technieken zitten in je hoofd geprint en zonder al te veel moeite ga je door het parcours en geniet je lekker van het prachtige Winter Wonderland om je heen.

Aangekomen bij de skischans waar een mooi uitzicht punt is ben je helemaal niet moe en je vraagt gulzig of er nog een langer rondje is zodat je de rest van je energie nog even kwijt kunt.

Ach ja, wat had ik graag gewilt dat het zo gegaan was. Ik zal het verhaal nog een keer vertellen maar dan hoe het wel gegaan is.

Op twee dunne latjes met mijn half versleten schoentjes en nog 2 stokken glij ik bibberend en soms op 1 been om balans te zoeken en mijn armen wijdt door de sneeuw. De start is redelijk, want het parcours begint plat, de techniek leek heel makkelijk maar soms heb ik er een slag tussen die mijn evenwicht dan weer totaal in de war brengt. Het leuke hiervan is dat je soms heel onverwacht met je gezicht in de sneeuw ligt.
Het heuveltje dat ik tegenkwam ging toch iets minder soepel, tot op ongeveer de helft dacht ik helemaal geweldig bezig te zijn. Totdat ik geen grip meer had en weg gleed, dan moet je nog weer opstaan en nog verder de heuvel op wat opeens een onneembare berg lijkt.

Al die verschillende technieken zweven door mijn hoofd en ik zit nu met de technieken in mijn hoofd.
"Linker lat naar voren, rechter hand naar voren, rechter lat naar voren, linker hand naar voren".
"Snelheid maken en dan alleen verder gaan met je stokken".
"Snelheid maken en dan alleen verder gaan met je stokken en als mijn armen naar voren gaan afzetten met mijn linker of rechter lat"

Aangekomen bij de skischans bij het uitzichtspunt sta ik versteld van het prachtige uitzicht dat de ondergaande zon geeft en plof neer in de sneeuw om mijn benen wat rust te geven. Het uitzicht is werkelijk adembenemend, de berg wordt opgekleurd door de ondergaande zon, het landschap voor de berg laat een bos bedekt met sneeuw zien met daarvoor nog een meertje.

Op de terugweg bedenk ik me opeens dat ik maar eens om me heen moet kijken en verbaas me dan over de prachtige natuur die helemaal bedekt is met witte sneeuw. De bomen, de struiken, de mensen, de latten, bijna alles is bedekt met sneeuw. Ik glij ondertussen al wat soepeler door een prachtige boog van bomen compleet bedekt met sneeuw.
Even sta ik stil om te glimlachen en het winter wonderland te bewonderen, een klasgenoot vraagt wat er aan de hand is en ik antwoordt met, "niks, helemaal niks".

Mijn mooie Winter Wonderland