Bang voor de slang
Noorwegen
Europa
Leunie
Bang voor de slang
Ik ben echt doodsbang voor slangen. De angst heeft me er jarenlang van weerhouden om naar Australië te gaan. Toen ik in 2008/2009 zes maanden ging backpacken in Nieuw Zeeland peinsde ik er echt niet over om er nog een paar weken Australië aan vast te plakken. Het hele land zat in mijn beleving immers vol slangen. Uiteindelijk ging ik mijn angst in februari 2016 aan en reisde ik toch die kant op. Het bleek het allemaal best mee te vallen en ik heb daar in vijf weken tijd slechts één keer een slang gezien.
In het vroege voorjaar van 2018 was ik in Noorwegen, in Bergen om precies te zijn. Het was al dagen prachtig weer en dus een goed moment om Mt. Ulriken op te wandelen. We namen de bus naar het startpunt van de route en wandelden in een rustig tempo omhoog. Langs het stenen pad lag een afwateringskanaaltje waar je het smeltwater al doorheen hoorde stromen. Aan het begin van de route was deze nog goed te zien, maar hoe hoger we kwamen, hoe meer sneeuw er lag en hoe minder zichtbaar zowel het kanaal als het pad waren. Op sommige plekken waren ook een soort sink holes in de sneeuw ontstaan, waardoor ik meer dan eens languit in sneeuw belandde. Op een goed moment stapte ik tijdens de wandeling weer in zo'n sink hole en kwam ik met mijn rechterbeen tot aan mijn heup in een soort ongemakkelijke yoga pose vast te zitten in de sneeuw. Terwijl ik, enigszins vloekend, weer overeind probeerde te krabbelen en mijn been uit de sneeuw probeerde te bevrijden, zag ik in mijn ooghoek iets donkers langs het pad. In eerste instantie dacht ik dat het een tak was, maar toen ik mijn hoofd draaide en eens goed keek, zag ik dat het bewoog. Er kwam verdorie een slang op me af. PANIEK! Want ik lag nog in languit in de sneeuw. Ik gaf een brul naar mijn vriend die een stukje voor mij liep: "Joël! Help! Een slang!" Hij geloofde me eerst niet, maar door de lichte paniek in mijn stem kwam hij toch op een holletje aan. Ik had mezelf ondertussen weten te bevrijden uit de sink hole en was snel op handen en knieën bij het onheil vandaan gekropen. Ik draaide me om en ja hoor, daar ging hij op zijn gemak over het pad: een heuse slang. Zijn donkere lijf stak mooi af bij de sneeuw en mijn vriend maakte snel een paar foto's en filmpjes voordat het beest weer uit het zicht verdween.
Noorwegen was toch wel de laatste plek waar ik een slang zou verwachten. En al helemaal in de sneeuw. En wie had dat nou gedacht dat ik in Australië net zoveel slangen zou zien als in Noorwegen?!
Foto's
