Op avontuur in Nationaal Park Folgefonna
Noorwegen
Europa
Saskiahamminga
Op avontuur in Nationaal Park Folgefonna
Deze zomer maakten we (man, zoon (11) en ik) een rondreis door Noorwegen. Op zoek naar ruimte, rust en oneindige natuur. Aan de Hardangerfjord in Hordaland verbleven we een aantal dagen in een huisje vlakbij Nationaal Park Folgefonna. Dit nationale park is het vijfentwintigste Noorse nationale park en beschermt de op twee na grootste en meest zuidelijke gletsjer van Noorwegen, de Folgefonna gletsjer.
We willen graag een wandeltocht maken tot de gletsjertong en bezoeken het visitor centre in het leuke plaatsje Rosendal aan de Hardangerfjord voor inspiratie. In dit nieuwe visitor centre kun je informatie krijgen over de omgeving, maar ook een tentoonstelling bezoeken over de omgeving en de impact van de opwarming van de aarde op de gletsjer en omliggende fjorden. We worden te woord gestaan door een vriendelijke en behulpzame mevrouw. We vertellen haar onze wensen; een wandeltocht richting de gletsjer, geen drukte, ruig landschap, en niet te zwaar voor onze zoon. De mevrouw begint te glimmen en pakt de kaart van de omgeving erbij. Ze wijst ons op een piepklein bergweggetje, startend bij het gehucht Dimmelsvik. Ze vertelt ons dat maar weinig mensen deze weg kennen en dat dit alleen al om te rijden een prachtige route is. Ze wijst ons erop dat de mensen die dit weggetje wel vinden vaak te vroeg stoppen, terwijl het leukste dan nog komt. “Op een gegeven moment stijgt de weg 20%; gewoon doorgaan. Dan volgen er nog 2 onverlichte tunnels, ook gewoon doorgaan. Pas daarna stop je en start de wandeltocht”.
Vol enthousiasme gaan we op pad. Na even zoeken vinden we de afslag bij Dimmelsvik en rijden letterlijk de bergen in. Het weggetje is smal, kronkelt door een schitterend landschap en we komen niet 1 andere auto tegen. Bij iedere bocht moeten we op de rem: er liggen regelmatig groepjes schapen te rusten, midden op de weg. Ze kijken ons dan kauwend aan met een blik van “wat doen jullie hier?” en maken geen aanstalten aan de kant te gaan. Na even toeteren of zelfs uitstappen gaan ze aan de kant.
Een aantal keer moet ik even uit de auto om een hek bij een wildrooster te openen en weer te sluiten, en regelmatig roepen we na een nieuwe bocht ‘ oooh’ en ‘aaah’ als we weer door een groen smeltwatermeer of uitzichtpunt verrast worden. Wat een prachtige route, wat een feest om hier te rijden.
Na een tijdje komen we bij een klein parkeerterrein, waarop mijn man zegt: “dan denk ik dat we er nu zijn”. “Nee nee!” zeg ik, “we moeten nog langs de 20% stijging en de 2 tunnels!” dus we rijden weer verder. Al snel wordt de weg heel steil en zien we het bordje 20%. “Gewoon doorgaan” zei de mevrouw uit het visitors centre…dus dat doen we.
De weg is erg smal, dus we duimen dat er geen tegenliggers aankomen. Gelukkig zijn we nog steeds alleen in dit prachtige gebied.
Even verderop doemt de eerste tunnel op: een gapend zwart gat uitgehakt in een berg. De tunnel is stikdonker, dus we rijden er stapvoets doorheen. In de verte zien we al licht, dus daar rijden we op af. Als we de tunnel uitrijden worden we even verblind door de zon en zien gelukkig net op tijd de scherpe bocht naar rechts. Voor ons gaapt een enorme afgrond, we kijken elkaar met grote ogen aan. Wat een avontuur. Verderop begint de volgende tunnel, die al net zo donker is. Onze zoon vindt het allemaal prachtig.
Na de 2e tunnel eindigt de weg en parkeren we de auto bij het mooie blauw-groene gletsjermeer. In de verte zien we de uitloper van de Folgefonna gletsjer al. We doen onze fleecetruien aan, het is hier toch wel fris, en beginnen aan de, overigens niet aangegeven, wandeltocht. We klauteren over rotsen en regelmatig zit onze zoon op zijn knieën op zoek naar mooie stenen. Na een tijdje wandelen komen we om een bocht en daar doemt het blauwe gespleten ijs van de gletsjer op. Wow, wat adembenemend mooi! We gaan op een rots zitten en genieten een tijdje in stilte van dit prachtige landschap. Wat voel je je dan opeens klein en nietig. Na een tijdje wandelen we terug en beginnen aan de terugweg over ons nu al favoriete bergweggetje.
Vanaf dit punt kun je ook zwaardere en langere wandeltochten maken. We komen hier dus graag nog eens terug!
Foto's
