Een tussentijdse evaluatie.

Door: Fransvdg

Geplaatst op Aug 28, 2012

Waarom doe ik nog steeds mee als Columbus Reisreporter?

Omdat ik gek ben op reizen en ook op fotograferen. Die combinatie levert me heel veel fotomateriaal op. En omdat ik het zonde vind om al die foto’s voor mezelf te houden is de Columbus-site voor mij een fantastische uitlaatklep. Ik wil er graag mijn ervaringen en mijn avonturen delen. Dan is het heel fijn om hier mensen te vinden die ook graag reizen en ook wat te vertellen hebben. Zo kan ik genieten van de vele leuke en aardige reacties. En ik kan er ook veel van leren. Ik ontdek nieuwe reisbestemmingen en ik leer beter kijken.
Ik durf te zeggen dat ik anders (ja, zonder opscheppen: beter) ben gaan fotograferen. Dat komt door jullie mede-Reisreporters! Daar wil ik jullie vandaag eens hartelijk voor bedanken. Ik vond het ook heel fijn om bruikbare tips te krijgen. Nogmaals dank dus!

In de loop der jaren heb ik heel wat mensen een beetje leren kennen via deze site en sommige reisreporters heb ik nog beter leren kennen door ze te ontmoeten op de geslaagde reisreporterdagen in Utrecht, Amsterdam en Woerden. Ik kan nu al uitkijken naar onze volgende bijeenkomst in Antwerpen. Want wat is het leuk om samen te genieten van die fantastische hobby die reisreporter heet!

Heb ik dan helemaal geen kritiek op de site?
Natuurlijk wel. Soms heb ik echt wel de smoor in gehad als er foto’s laag werden beoordeeld.
Over anoniem stemmen is in het verleden al vaak geklaagd. Dat wil ik hier niet nog eens doen. Ik zeg alleen: anoniem stemmen vind ik heel flauw! Durf je mening maar te geven!
Dus wil ik jullie allemaal vragen om een onderbouwing te geven bij de foto’s die je met vier of drie sterren (of nog lager) beloont. Soms verbaast het me dat een foto op een gemiddelde van 4,8 of 4,9 uitkomt terwijl ik bij de korte berichten alleen maar complimenten zie staan. Dan denk ik: er is blijkbaar toch iets op deze foto aan te merken, maar wat??? Geef me maar een tip of meld maar wat je stoort. Smaken mogen verschillen.
Waar ik de pest over in kan hebben is het feit dat een foto op negen stemmen blijft steken. Dan denk ik: wat is er aan de hand? Wat is er mis met deze foto? Waar blijft mijn tiende “fan”??

Het wedstrijdelement prikkelt positief maar irriteert soms ook. Eerst de positieve prikkels: Ik heb helemaal geen klagen hier over mijn plekje in het “klassement.” Ik heb al heel wat leuke mail en complimenten mogen ontvangen. Al meerdere keren ben ik door de redactie met rode sterren beloond. En grappig genoeg was dat bijna altijd voor tips en slechts één keer voor een foto. Maar misschien is dat ook wel heel terecht want eigenlijk ben ik een luie fotograaf. Ik zoek leuke of bijzondere fotomomenten, maar laat dan de camera haar werk doen op de stand “automaat.” Ik sjouw niet met zware camera’s, statieven of objectieven. Dus dan is het ook logisch dat mijn werk minder professioneel oogt. Daar kies ik zelf voor….

Toch irriteert het wedstrijdelement me soms ook. Bijvoorbeeld bij het maandthema. Er wordt dan een top 10 van beste foto’s gemaakt, maar alleen de nummer een krijgt volgens mij de puntenbonus. Ik zou het veel eerlijker vinden als alle tien die reisreporters een puntenbonus zouden krijgen. Geef de nummer 10 maar 5 extra punten en de nummer 9 10 punten. Als je dan zo door naar boven gaat wordt de nummer een dus met 50 punten beloond. Doordat er meerdere mensen beloond worden trek je de onderlinge rangorde minder sterk uit elkaar. Zo blijft het volgens mij spannender. Ik schrijf dit niet uit frustratie, want ik ben ook nog nooit nummer tien geweest, dus er is geen sprake van gemiste kansen…Ik hoor graag van de redactie wat ze van dit voorstel vinden.

Afronding van deze tussenevaluatie.
Tot slot schrijf ik dat ik graag met jullie samen nog heel lang wil genieten van onze hobby en mede daardoor ook van die geweldig mooie en interessante planeet waarop we leven. Laten we er met elkaar naar streven om de aarde fotogeniek te houden, ook voor de generatie na ons.
Toon ons dus al die mooie plekken en die bijzondere mensen, dieren, planten en gebouwen die je tegenkomt. Vertel je verhalen erbij. Maar laat alles en iedereen wel in hun waarde! Wees je bewust dat heel veel toeristen horzels zijn. Laat geen onnodige pijn achter door subjectieve waardeoordelen, misbruik of uitbuiting. We hoeven echt niet alleen maar met mooie plaatjes thuis te komen. Schrijnende foto’s en verhalen kunnen heel effectief zijn om op termijn veranderingen in gang te brengen.

Doe wel en zie niet om….onze druppels op de gloeiende plaat blijven hard nodig. We hoeven niet de hele dag als een wandelende portemonnee rond te lopen, maar tijdens onze reizen door arme landen kunnen we ons ook niet beperken tot de rol van beschouwer. Als reisreporter kunnen we veel meer zijn dan alleen pottenkijker. Ons rol is een uitdaging. Ik wens jullie allemaal, maar ook me zelf, daarbij heel veel plezier en succes. En ik hoop dat de redactie van Columbus ons nog heel lang in staat stelt om hier te reisreporteren!