De natuurgebieden kleuren op dit moment prachtig geel van het bloeiende Jacobskruiskruid. Voor de veeboeren is het echter een gruwel, want deze plant is zwaar giftig. Ze doen er dan ook alles aan om deze plant uit hun weilanden te houden. Alle delen van de plant zijn giftig voor mensen en de meeste zoogdieren. In de bloemen komt twee keer zoveel gif voor als in de bladeren. De gevolgen van het eten van deze plant in grotere hoeveelheden zijn dan ook vaak desastreus; de dieren kunnen een koliek krijgen en de lever wordt onherstelbaar aangetast. Ze worden meestal pas na maanden of zelfs pas na jaren ziek, omdat het gif zich langzaam in de lever ophoopt. Voor vergiftiging door Jacobskruiskruid is geen geneesmiddel.

Dieren voelen feilloos aan dat ze de plant moeten mijden. Dat heeft te maken met geur en smaak. Probleem is als de plant in het hooi terecht komt, want bij droging verdwijnt die reuk en de bittere smaak en dan vreten de beesten het wel.
In de vrije natuur speelt dat probleem gelukkig niet. Hoewel Jacobskruiskruid giftig is voor veel dieren, is het namelijk belangrijk voor zo'n 150 bestuivende insectensoorten. Bijen, vlinders en zweefvliegen komen er op af vanwege de nectar en het stuifmeel. Het Jakobskruiskruid bestrijden door de plant uit te roeien is dus (losstaand van de praktische onmogelijkheid om dit te bereiken), onwenselijk.