In het grensoverschrijdende Kempen~Broek kom je in enkele natuurgebieden taurossen tegen; oude imposante runderrassen uit met name Spanje, Italië en Portugal, waarmee men het oerrund probeert terug te fokken. Ze zouden, zo wordt beweerd, door hun graasgedrag voor diversiteit in de vegetatie zorgen. Ik heb daar echter mijn twijfels over. Zeker als er overbegrazing is, want dan vreten ze alles weg wat ze maar tegen komen, zodat kwetsbare planten vaak niet de kans krijgen om tot groei en bloei te komen en dus uit het landschap verdwijnen.

De stierenkuilen die je er aantreft, zijn echter een uitzondering en kunnen belangrijk zijn voor met name pioniersplanten, graafwespen, zandbijtjes en andere insecten zoals zandloopkevers en de blauwvleugelsprinkhaan. Zo’n stierenkuil is een fenomeen dat je alleen bij natuurlijke sociale kuddes vindt. Die kuddes zijn eeuwenlang weggeweest in de Nederlandse natuur, maar zien we nu met de komst van de taurossen weer terug.

Een sociale kudde is samengesteld uit (oude) koeien, kalfjes, jonge dieren en meerdere stieren en zorgt altijd voor verrassende gebeurtenissen. Zo worden bijvoorbeeld tijdens de runderbronst de rangordes bepaald tussen de stieren. Dat zien we nu in juli gebeuren. Om elkaar te imponeren woelen de stieren met hun kop en horens in de grond en schrapen met hun poten om grond over hun rug te gooien. Daardoor ontstaan de zogenaamde stierenkuilen. Dit stierengedrag is een spectaculair gezicht en ziet er dreigend uit, maar het gedrag is puur op elkaar gericht en niet op mensen. Uiteraard doe je er echter goed aan om dit op gepaste afstand te aanschouwen.