Meestal ga ik alleen op pad als ik de natuur in ga en blijft mijn vrouw thuis. Ik ben namelijk niet iemand die alleen maar over paden en paadjes loopt. Liefst loop ik waar eigenlijk nooit iemand komt en dat ziet mijn vrouw niet zo zitten. We zijn tenslotte al de 70 gepasseerd dus dat is misschien ook niet zo gek. Ik vertel wel altijd waar ik naar toe ga en hoe laat ik ongeveer terug zal zijn. Toen ik echter dit schitterend weiland zag, heb ik haar opgebeld om te zeggen dat ik wat later terug zou zijn dan afgesproken.

Dit weiland is een mooi voorbeeld waaraan je kunt zien hoe belangrijk het is voor de natuur om water vast te houden. Zeker in deze tijd. Het is te vinden in mijn woonplaats bij de Kettingdijk. Oorspronkelijk was dit een 125 ha. groot moerassig gebied dat deel uitmaakte van het grensoverschrijdende Bocholterbroek en dat eind jaren '30 van de vorige eeuw is "afgenomen" van de natuur . Het heeft de mensen toen heel wat zweet gekost om er een landbouwgebied van de maken. Enkele jaren geleden is daar echter een natuurherstelproject van Natuurmonumenten en Stichting Ark afgesloten, waarbij het gebied weer is "teruggeven" aan de natuur. Voorop stond het verschralen van de voedselrijke grond en het weer vernatten en vasthouden van het water door met name de talloze afwateringssloten en - slootjes te dichten of af te dammen.