De Lievelinge – A (hippie)trip down memory lane
Gelderland
Nederland
TresContent
De Lievelinge – A (hippie)trip down memory lane
Moestuintjes op links, een geïmproviseerde bibliotheek op rechts en recht voor onze neus een heuse zweefmolen. Bij aankomst op Kampeerterrein De Lievelinge kijken wij onze ogen uit…
“Wat dacht je van een nachtje proefkamperen als voorbereiding op de zomer?”, vriendje kijkt me vragend aan. Ik kan niet anders dan volmonding “ja!” roepen. Ik hou van kamperen dus het lijkt me de ideale weekendbesteding. Oriënteren op een camping is niet nodig, ik weet het direct. We gaan dit weekend naar Het Lingebos.
Jarenlang parkeerden mijn opa en oma ‘s zomers hun caravan voor een aantal weken op camping Het Lingebos. Als kleine meisjes waren zusje en ik dan ook geregeld een weekend op deze, ietwat eenvoudige, camping te vinden. De gedachten hieraan roepen niets anders dan warme gevoelens op. Het ravotten bij het meertje, met opa de jerrycan vullen en natuurlijk logeren in de voortent van opa en oma. We vonden het allemaal geweldig.
Nu, ruim 18 jaar later, is de camping overgenomen door een stel creatieve ondernemers die het hebben omgedoopt tot Kampeerterrein De Lievelinge. Vanaf de eerste minuut waan je je hier in een gezellig hippieparadijsje waar de creativiteit je om de oren vliegt. De zweefmolen die we bij aankomst aantreffen werkt waarschijnlijk al jaren niet meer, maar staat daar gewoon. Omdat het kan.
De dode boom bij het restaurantje is vrolijk paars geschilderd en vol gehangen met vogelkooitjes die dienen als lampen. Niet werkende oldtimers verrijken het decor van het kinderboerderijtje en een grote zilveren bus dient als cocktailbar. Heb je geen zin om je eigen tentje mee te slepen, dan huur je een omgebouwde Amerikaanse schoolbus, tipi of pipowagen. Voor de rustmomentjes stort je je gewoon in één van de hangmatten die je her en der hangend tussen de bomen vindt. Je kijkt je ogen uit op dit terrein, dat nog het meeste weg heeft van een festivalterrein.
Als wij ons koelboxje na een uur nog niet aan de praat hebben gekregen, besluiten we een biertje te gaan drinken op het knusse terrasje voor op het terrein. Het terrasje, dat volledig bestaat uit tafeltjes en stoeltjes van gerecycled materiaal, grenst aan de moestuintjes. We krijgen dan ook meteen aardbeienplantjes aangeboden van de dames die de hele middag al hard bezig zijn in de tuintjes. Vriendelijk slaan we het aanbod af en verdiepen ons in de kaart die bestaat uit biologische drankjes, hapjes en gerechten. Ook al zijn wij in de verste verte geen bio-fans, de biologische pilsjes en bio-bitterballen smaken ons goed.
Na het opvangen van de laatste zonnestralen verlaten we het terras voor een rondje over het terrein. Bij het meertje zoeken we een bankje op en genieten van het ondergaande zonnetje. Heel eventjes waan ik me terug in de tijd en zie mezelf als klein meisje rondrennen op het veldje aan het meer. Ik hoor mijn opa’s herkenbare fluitje als teken dat het de hoogste tijd is. Als ik me omdraai naar waar de caravan ooit stond zie ik een bont gekleurde pipowagen waar een moeder haar twee dochters aanspoort om hun tanden te gaan poetsen. Met een klein beetje jaloezie kijk ik naar het tafereeltje. Het tafereeltje waar ik ooit samen met zusje de hoofdrol in speelde. Onder bezielende leiding van opa en oma…
Foto's
