Hier zie je de nymf van de struiksprinkhaan.
Heel klein, slechts een paar milimeter want hij zit op een bloempje van 2 centimeter.

Uit de larve van de sprinkhaan kruipt de nimf, het jonkie, zonder kleur.
De nimf wordt groter door bloed in de vleugels te pompen en moet volledig uitharden en kleur krijgen, wat enkele dagen duurt.
De nimfen van de struiksprinkhanen zijn dan zwart gespikkeld en hebben om de poten en de sprieten (antennes) zwarte banden zoals je hier ziet.

Grappig om te weten dat het geluid dat ze maken komt door de linkervoorvleugel over de rechtervoorvleugel te strijken.
Op de onderzijde van de linkervoorvleugel zit een sterk verdikte ader wat als rasp fungeert en op de bovenzijde van de rechtervoorvleugel zit het plectrum (een speciaal hiervoor aangepaste vleugelader).

Het was best lastig om dit hele kleine beestje te fotograferen omdat hij ook telkens weg liep en ik zei nog zo, blijf zitten, maar jammer genoeg had hij daar niet veel zin in ;), toch had ik af en toe een moment dat hij stil bleef zitten en kon ik deze foto maken.