ORANJETHEMA: Een norse Fries op Friese noren
Friesland
Nederland
EvanderHel
ORANJETHEMA: Een norse Fries op Friese noren
Het is maart 2010. We reizen via Zuid-Holland naar Friesland, vreten dik 2 uur lang asfalt op en staan dan opeens tussen duizenden oranje, rood, wit en blauwe mensen. Gestoord? Misschien, maar gezellig dat zeker. De massa begeeft zich langzaam naar het Thialf. Dit weekend is het WK Allround en het zou zomaar kunnen dat ‘onze’ Sven historie gaat schrijven. Vol verwachting sta ik te popelen tot de deuren zich openen maar we zijn te vroeg. En het is koud. We kopen wat warms dat zeker niet op de schijf van vijf staat. Met mijn aanwinst in de hand draai ik me om en beland bijna met broodje frikandel, mayo en al in de baard van Pieter Mueller. Wat een schrik! Voor mijn broodje dan. Zou natuurlijk zonde zijn…
Als de deuren openen stormen we naar binnen. Een goed plekje is reuze belangrijk, helaas waren alle zitplaatsen uitverkocht dus doe ik de komende uren een beroep op mijn benen. We staan bovenaan, vlak voor de startstreep. Een mooie plek. Gezien de strakke schaatspakken en gespierde lijven is het helemaal niet vervelend om iedere keer naar die billenpartijen te moeten kijken. Waarbij ik die van de heren dan wel net iets interessanter vind…
PANG! ‘False start, inner lane’. De scheidsrechter wappert wat met zijn vlag, de schaatsers maken zich op voor een herkansing en de adrenaline gaat als een wave door het stadion. Zeker wanneer de Hollanders moeten gaat het publiek uit z’n dak, daarbij worden de nodige liters bier opgeslokt. Naast mij staat een man van middelbare leeftijd met een bierconsumptie die niet gemiddeld is. Hij kan het allemaal niet meer aan en gooit buiten zijn zangkunsten het overtollige bier eruit. Gelukkig tegen een pilaar en niet over mij heen. Maar de bijzondere geur doet mij wel besluiten om het een paar rijen lager te proberen. Ik worstel me tussen wat mensen door en zie een plek. Normaal gesproken net genoeg voor een chihuahua maar met wat heen en weer met de billen schuiven een prima plaats. Aah, wat een genot! Na zo’n lange tijd staan krijg je toch last van verzuring in je benen, trillende spieren, zere voetjes, krampen en nou ja, ik ben ook geen 20 meer ;-)
Sven Kramer moet dit weekend de verwachtingen waarmaken. Hij kan geschiedenis schrijven door voor de 4e keer op rij wereldkampioen te worden. En daar heeft de geweldenaar geen problemen mee. Hij glijdt over het ijs alsof het allemaal geen enkele moeite kost en tijdens zijn ritten wordt het steeds warmer in het stadion. De spanning stijgt, het gejuich neemt oorverdovende vormen aan en de fanfareband is helemaal losgeslagen. De wave gaat alsmaar door zolang hij op het ijs staat en de sfeer is uniek. Als vanouds is hij de sterkste en wint met overmacht. Wat een topper! Wat een held! Wat voel ik me Oranje!
Weer thuis. Het is nog steeds 2010 en de Olympische Spelen in Vancouver, Canada, zijn op de buis en ik ga er eens goed voor zitten. Mark Tuitert laat me tranen met tuiters huilen door geheel onverwacht op het koningsnummer van de 1.500 meter goud te bemachtigen. Wauw! De stoere Nicolien Sauerbreij stormt de berg af met haar snowboard en pakt ook zo’n mooie gouden plak. Hoera! Wederom zijn de verwachtingen hoog voor Sven, de gouden plak voor de 5.000 meter al in zijn zak. Vandaag staat de 10 kilometer op het programma. Zijn afstand. En hij gaat weer geschiedenis schrijven. De beelden gaan de hele wereld over en ik kan mijn waterige ogen niet geloven. Onze Friese held die op schaatsen geboren lijkt te zijn, nooit een smakkerd maakt op het ijs en lekker bezig is met zijn rondjes wordt in de 17e ronde, op aangeven van zijn coach Gerard Kemkers, de verkeerde baan ingestuurd. Eerst verwarring. Dan ongeloof. Hysterische verslaggeving op de tv en een coach die al weet dat hij fout zit. Naomi die in shock op de tribune staat. Keiharde diskwalificatie komt eraan en Sven wordt boos als hij door heeft wat er aan de hand is. Heel boos. Woest. Razend. Weg droom en weg medaille door een knullige actie. Wat een blunder! Wat een shock! Ik voel me een stuk minder Oranje…
Van Goudhaantje tot Pechvogel. You win some, you lose some.
Foto's
