Een avond op de Noordpier
Nederland
Europa
TravelGoom
Een avond op de Noordpier
Ik heb niets met vissen.
Oersaai en zielig voor de beestjes.
Staren naar een dun draadje dat ergens in de woeste golfslag langs de Noordpier verdwijnt.
En al dagen niets gevangen.
Toch telkens weer terugkomen.
Het moet thuis echt verschrikkelijk niet leuk zijn.
Ik ben begonnen aan mijn avondwandeling op het strand.
Blootpoots door de uitlopers van de branding daar waar het recent zo vernietigende algenschuim wordt neergelegd. Vijf surfers die overleden vermoedelijk omdat ze geen adem konden halen in de dikke opgeklopte brij. Al ligt het strand er vol mee, het is hier haast niet voor te stellen want meer dan het effect van een afwasmiddel in mijn eigen gootsteen heeft het niet.
Het water is niet koud en de zon geeft nog een beetje warmte af zo vroeg in de avond. De schapenwolken beloven een mooie afsluiting van de dag als de zon er straks onder duikt en de lucht roze en oranje zal kleuren. Tenminste dat hoop ik en als dat niet gebeurd dan is het ook best. De zeelucht doet me goed en na mijn ronde over het strand stap ik de Noordpier op. Ik ben benieuwd hoeveel vissers er deze keer zullen zijn. Een doorgaans bonte mix van internationaal ogende hengelaars.
Vissers worden modellen als ze me met mijn camera zien rondlopen en een babbeltje ontstaat. Appie poseert gewillig, hij beheert de Facebookgroep van Noordpier-vissers en regelt een beker warme koffie voor me. De foto's stuur ik later via een whats-appie, en dat is geen woordgrap, naar hem toe. Zo struin ik de pier af naar de rood-wit gestreepte vuurtoren aan het einde. Hier vist een jong heerschap duidelijk naar marihuana, ruik ik. Het hengeltje als excuus om te kunnen roken of de wiet als excuus voor het hengeltje. Wie zal het weten?
Hier zie ik wel dikke algenschuimkragen tegen de betonblokken botsen. Een dikke smurrie waar je voor je gevoel doorheen kunt bewegen maar waar de golven je geen tijd geven om in een ritme te komen. Met je hoofd net boven het water uit is er geen tel tijd voor wanhoop blijkbaar. Het schuim is zeer verraderlijk hebben we geleerd.
De avond past niet bij deze droevige gedachte. Het wordt zo mooi als ik had gehoopt. De lucht en de kleuren werken mee. Zo eenvoudig als de betonnen pier is, niet meer dan een asfaltweg naar zee met een lampje op het eind, zo gemoedelijk is de sfeer. De vissers en ik delen de rust, het uitzicht en het naderende donker. We pakken tegelijkertijd onze spullen om naar huis te gaan. Lopend of fietsend de Noordpier af.
Onder de rook van Hoogovens staan de nachtvissers klaar. Met hun rubberen pakken in het water, schijnwerper op het voorhoofd en in regelmaat bijgelicht door de grote vuurtoren van IJmuiden.
Hier stap ik in mijn auto. Zonder hengeltje maar genoeg mooie foto's gevangen...
Foto's
