Klunzige RR bij het licht festival deel 2
Amsterdam
Nederland
Agrotewal
Klunzige RR bij het licht festival deel 2
Onder een overkapping wordt met ons overlegd, gaan we door of stoppen we om op een ander moment weer terug te komen. Zonder mooi weer garanties. We besluiten verder te gaan.
Kriskras door een prachtig verlicht Amsterdam, gaan we van het ene kunstwerk naar het andere. Inmiddels ben ik er een beetje aangewend om met een statief, een paraplu en een rugzak op de rug mensen te ontwijken zonder ruzie te krijgen.
Gelukkig krijg ik de nodige hulp en uitleg om toch een knappe foto te maken. Dit is trouwens een goede oefening om je camera beter te leren kennen, veel doe ik op de tast, uit noodzaak omdat ik een hand te kort heb.
Hortus Botanicus is een mooi oefen object, die staat keurig stil, in tegenstelling tot de lampjes van de kunstwerken die alle kanten op zwaaien. De koffiepauze benut ik om nog wat foto’s te maken. En dan doet mijn camera niets meer, batterij leeg. Normaal gesproken een klusje van niets, maar in de regen, het is donker en mijn handen plakken, lukt het niet.
Nee snuggertje dat dankt je de koekoek, het statief houdt het sluitplaatje tegen. Dan is het nog een fluitje van een cent, alleen die vermaledijde camera weer op het statief zetten is een …… klus.
Verder weer over houten vlonders, door natte grasvelden schuifel ik achter de groep aan. Ondertussen krijg ik een stukje praktijk les door te leren mooie strepen te maken van de lichtjes. Wow, kreten van verbazing ontsnappen aan mijn keel, heb ik dit echt zelf gedaan?
Veel te snel gaat deze wonderlijke avond voorbij, we lopen langs de mooi verlichte grachten terug. Dan hoor ik opeens een donkere stem met een grappig accent ons uit maken voor uilskuikens, stomkoppen, en wat dies meer zij, we schijnen op het fietspad te lopen.
Een grote donkere Afrikaan weet het beter dan rasechte Nederlanders. Ja wij mensen van het platteland, denken dat alle stoepen van voetgangers zijn. Na een korte tirade lopen we door, en dan ja hoor een van de deelnemers heeft het gepresteerd om haar statief in de spaken van een fiets te steken. En de “vrolijke”Amsterdammer trapt rustig door. Dat gaat niet goed, deze meneer is niet zo vrolijk meer. Mevrouw trekt het statief uit de spaken en loopt verontschuldigingen uitend door. De man denkt te gaan fietsen, maar heeft niet op een protesterende fiets gerekend. Hij loopt flink aan. De schuldige komt terug en helpt een handje, maar houdt tot overmaat van ramp een gedeelte van de fiets in haar hand.
Zo dit gaat leuk worden denk ik nog, in de stad waar ik werk, kan je hier zomaar knal voor je …. voor krijgen. De fietser verheft zijn stem maar eens, om ons allemaal duidelijk te maken dat we een stel oenen zijn die op het fietspad lopen.
En dan doemen uit het niets twee keurige heren op, die ons de helpende hand toe steken. Ze leggen met alle geduld in keurig beschaaft Nederlands uit, dat de fietspaden langs de route tijdens dit festival voetpaden zijn geworden. De onfortuinlijke fietser kan alleen maar zeggen, lopen jullie allemaal door en laat mij en mijn fiets met rust, dit omdat tijdens het gesprek er nog wat onderdelen door omstanders van de fiets getrokken worden. Als het niet zo komisch geweest was had ik het vast zielig gevonden, maar met een grote grijns op je gezicht is dat moeilijk te verkopen. Het is bijzonder kolderiek om in nog geen 5 minuten van een goed lopende tweewieler een aanlopende fiets te maken en we hebben nog een setje onderdelen over ook.
Zo komt er jammer genoeg een eind aan prachtavond omdat de lichten onverbiddelijk doven om 22.00 uur.
Nat, moe, gewond maar met een schat aan ervaringen en leuke herinneringen duik ik ’s nachts mijn bed in. Uiteraard na de foto’s op de computer bekeken te hebben.
Foto's
