Dat ik letterlijk en figuurlijk warm loop voor bergen is jullie volgens mij inmiddels wel helder. De magie van de bergen laat zich lastig omschrijven. Zodra ik door de bergen loop lijkt het alsof alle zintuigen op volle toeren werken.... Uitputting en euforie wisselen elkaar af.....het één kan niet zonder het ander. En aan het eind van de dag is er ruimte om samen in alle rust te genieten van het mooiste licht van de dag...... een perfecte afsluiting met een mooie belofte voor de dag van morgen. Op zulke momenten is er ook meer dan anders het besef wat voor een geluksvogels we zijn om dit mee te mogen maken en te zien. Eén van de zeer spaarzame selfies gemaakt via een statief.

Noordzijde van het Tre Cime di Lavaredo massief. Onder het rotsmassief zijn nog net de zigzagpaadjes te zien die we eerder die dag omhoog hebben gelopen om de doorsteek tussen de rotspilaren door te maken.