Vanuit onze overnachtingsplaats in Sudereyri verkennen we eerst Isafjordur en het nog westelijker gelegen Bolungarvik. De kleine stadjes hebben niet al te veel te bieden en we besluiten om weg 630 naar het meest noordwestelijk gelegen puntje van de Westfjorden te nemen. De smalle gravelweg gaat al snel omhoog en we rijden binnen 10 minuten tussen hoge sneeuwwallen door. De sneeuwschuiver staat ergens in de berm geparkeerd en is nog zeer recent gebruikt. We zijn benieuwd waar we terecht komen!

En na een half uur dalen we opeens af en komen bij Skalavik, een schitterende plek waar de bergen in zee eindigen. De smeltende sneeuw heeft een stroompje gevormd die vanaf de top naar beneden stroomt en steeds krachtiger wordt om uiteindelijk ook in zee te eindigen. Er staan een paar huisjes...... Onvoorstelbaar dat hier mensen wonen!