Als we van de Blue Lagoon door de bergen terugrijden richting Reykjavik zien we opeens tientallen houten rekken langs de weg staan. "Stop!" roept onze zoon, "wat is dat?!"
We trappen op de rem en rijden er naartoe. Als we uitstappen ruiken we het al...gedroogde vis...We lopen even rond (neus dicht!) en maken wat foto's.
Later begrijpen we dat het restafval is van kabeljauw, waarvan de verse filets veelal ingevroren naar Engeland gaat of een ander Europees land. Het restafval, de koppen, het vel en de graten, wordt gebruikt voor onder meer vismeel. De vissenkoppen worden gedroogd naar Afrika geëxporteerd, waar ze er soep van maken.
Op internet lees ik dat in totaal tien visdrogerijen álle vishoofden van heel IJsland verwerken. "Afval omtoveren tot handel, ook dat is onderdeel van een duurzame IJslandse vissector". Een mooi streven toch.