Gered van de dood!
Noordland Oost
IJsland
Charita
Gered van de dood!
De ochtend begon die dag heel relaxed, we aten een appeltaartje in ons mini blokhutje, terwijl we door het besneeuwde raampje naar buiten keken naar de sneeuwstorm. We pakten op die bewuste dag onze koffers weer in en wilden uitchecken, slecht nieuws, de wegen zijn afgesloten, we zitten vast,... We besluiten een klein stukje te wandelen in de omgeving, om we een beetje actief te blijven, we zijn immers in IJsland. Wij vinden het weer heel erg meevallen, het is niet zo erg als ze hadden gezegt. We gaan terug naar ons blokhutje, want we moesten daar dus blijven, en kijken op de site van de IJslandse wegen, waar de condities van de wegen op staan. Tot onze verbazing zijn de wegen gewoon open en de conditie van de weg is prima. We leveren de sleutel dus weer in en vertrekken. De weg is in prima conditie en de sneeuwstorm valt reuze mee! We rijden zo'n 50 kilometer zonder zorgen, maar dan begint het wel spannend te worden, we zien steeds minder en de gele paaltjes langs de weg worden steeds minder zichtbaar,... Op een gegeven moment zien we zelfs niet eens meer één paaltje! De weg begint ook langzaam te verdwijnen, en we zien geen auto's meer langsrijden. We besluiten even te stoppen en wachten even, omdat je niks meer ziet is je coördinatie weg en wordt de bestuurder, papa, een beetje misselijk. Het kost zo veel energie om naar alleen maar wit te kijken! Terwijl we wat uitrusten komt er een enorme sneeuwschuiver langs rijden, hij verteld ons in gebrekkig Engels dat de weg is afgesloten en dat er een reddingsteam aan komt om ons te helpen in veiligheid te worden gebracht. Het voorruit begint langzaam te bevriezen en om de beurt gaan papa of mama met een scherp stukje van een zeepflesje (we hadden geen krabbers mee,...) het raam proberen te krabben, omdat het zo hard waait, moeten ze snel weer binnenkomen, want je bevriest zo! Steeds als ze terugkomen van een poging is hun hele gezicht bevroren, en overal zit sneeuw! De benzine is ook bijna op, het zit ons niet mee! Er komt een enorme 'monster truck' aanrijden en door de felle lichten op de bovenkant van de auto kunnen we het een beetje volgen, maar omdat ons raam zo erg bevroren is zien we echt helemaal niets!! Er komt een mannetje van de reddingsactie en hij gaat onze auto besturen, niet dat dat veel beter gaat,... Na een hele lange tijd in de auto zitten en alleen maar wit te hebben gezien komen we bij een herberg, waar we moeten slapen, het begint nu te schemeren, gelukkig heeft de auto het niet begeven, want andere auto's moesten worden achtergelaten, en na de sneeuwstorm moesten ze dan weer terug. Als dat bij ons was gebeurt hadden we een groot probleem gehad, want dan liep ons reisschema met overnachtingen helemaal in de war! Het grappigste van dit spannende avontuur was nog wel dat we op het parkeerterrein van de herberg vast kwamen te zitten (:
Dit verhaal liep gelukkig met een sisser af!
Foto's
