Avontuur met een tentje
Ierland
Europa
Dianadm
Avontuur met een tentje
Iedere 2 jaar ga ik met een vriendin kamperen. Gewoon op de bonnefooi, we regelen alleen een vliegticket en een auto en nemen zelf een puptentje mee. Heel leuk om te doen en even helemaal back to basic. Altijd gaat dat goed, we hebben op deze manier al diverse reizen gemaakt en overal waren er campings in overvloed, tot onze reis 3 weken geleden naar (Noord-)Ierland. Dat was net even anders. Ter voorbereiding op de reis belde ik het Ierse verkeersbureau (‘ja hoor, genoeg campings, ook voor tenten, meer dan 300 door het hele land’) en raadpleegde ik de ACSI-website, die wel 2000 kleine campings in de aanbieding had. Ik citeer: ‘ U vindt veel kleine campings in Ierland, waar u te midden van de prachtige Ierse natuur kunt kamperen. Sla uw tent op aan de kust, of kies toch voor een camping meer landinwaarts: in Ierland kan het allemaal’. Inderdaad in Ierland kan het allemaal, alleen niet met een tentje.
Onze eerste slaapplaats probeerden we te vinden in de buurt van New Grange, de bekende prehistorische graftombe. Er waren campings, maar deze waren alleen toegankelijk voor campers en caravans. Voor tentjes waren ze ‘niet verzekerd’. We reden bijna twee uur rond tot het donker werd en besloten toen maar de tent in een weiland te zetten. Wildkamperen mag gelukkig nog op veel plaatsen in (Noord-)Ierland. Het was het begin van onze 12 daagse zoektocht naar campings. Over de (Noord-)Ieren niets dan goeds. Vaak probeerden ze ons te helpen en stuurden ze ons de goede kant op, maar óf de camping was ‘opgeheven’, óf alleen voor caravans, óf de receptie was al om 5 uur gesloten, zodat we niet verder kwamen dan een dicht hek (zonder telefoonnummer). Ook de campings die op onze (nieuwe) wegenkaart waren aangegeven, bestonden vaak niet (meer) en van de info van de plaatselijke VVV's werden we ook niet echt veel wijzer. Alleen aan de kust, waar het wat toeristischer is, kwamen we aantal campings tegen waar we gelukkig wel mochten kamperen. Op één van deze campings hoorden we van onze Noord-Ierse buren dat (pup)tentjes steeds vaker worden geweigerd omdat deze voornamelijk worden gebruikt door jongeren en die zorgen nou eenmaal voor herrie en rotzooi. Daar sta je dan als twee vrouwen van boven de 50, ingedeeld in de categorie hooligans door een klein groen tentje.
Toch kijk ik terug op een mooie reis. Wildkamperen kan namelijk op de meest geweldige plekken en de behulpzaamheid van de (Noord-)Ieren onderweg was hartverwarmend. Zo werden we in de buurt van Londonderry door twee wandelende dames naar een landhuis verwezen. Het landhuis stond bij een verlaten kasteel en volgens hen was de eigenaar Peter ‘very nice’. Daar mochten we ons tentje vast wel opzetten. En inderdaad, Peter had een mooi strak grasveld en vond het geen enkel probleem dat we hier de nacht doorbrachten. Midden in het bos, echt een prachtplek. De volgende ochtend werd er op de tent geklopt en had hij ontbijt en koffie voor ons klaar en douchen mocht gewoon bij hem thuis (hij krijgt nog een kaartje). Met de Ierse gastvrijheid is niets mis.
Natuurlijk hadden we op dat moment voor een B&B kunnen kiezen, maar gedurende de reis kregen we steeds meer lol in het wildkamperen en het goede weer speelde natuurlijk ook wel mee, maar een 'gedoe' was het soms wel. We zijn steeds blijven zoeken naar ‘officiële’ campings, maar als dat niet lukte was er ook geen man overboord. Het was mijn eerste ervaring met wildkamperen en dat in landen waar ik dat totaal niet verwachtte. Een mooi avontuur, we zijn echt op plaatsen geweest waar je als toerist normaal niet komt en we hebben in tuinen geslapen, maar ook echt 'into the wild'. Inventief word je er ook van. Douchen kan namelijk bij veel tankstations en wc’s zijn werkelijk overal. En die paar keer wildplassen, ach dat moet toch ook kunnen. Maar het Ierse verkeersbureau en de ACSI kunnen nog wel een telefoontje verwachten....
Foto's
