Boeien los...

Door: AvanderVlies

Geplaatst op Apr 29, 2010

Tijdens reizen merk je dat je dan eigenlijk pas echt leeft, je verdiept, en echt iets te vertellen hebt. Misschien dat het daarom ook is dat ik m'n dagboek meenam om voor het slapen gaan de indrukken van de dag, en al wat niet door m'n hoofd spookt, aan het papier toe te vertrouwen.

Veel gezien, helaas wat minder gedaan. Alles wat afgelopen week schreeuwde was: WEG!

En dat ging ik. Donderdagochtend de bus naar Dundee, waar de geboekte citybus naar Aberdeen vertraging had opgelopen. Rond half één toch aangerold, eerste indruk: not impressed. Het was er grijs, een tikkeltje doods, en dus weinig spannend. Het strand was een eind lopen en mede doordat het aardig fris was ben ik daar maar niet aan begonnen. Wel eea van de stad gezien:'s Middags om 4 uur de bus naar Inverness...want daar was het uiteindelijk allemaal om begonnen! Vierenhalf uur later op de plaats van bestemming. En op een vreemde manier voelde het ook een beetje als thuiskomen. Als eerste stad in Schotland waar ik niet verdwaalde is dat niets teveel eer :-) Stadje doet ook wat aan Dordrecht denken, qua groote, qua winkelstraatjes..alleen heeft het hier een kathedraal én een kasteel! De rivier de Ness doorkruist de stad, waardoor de romantiek wel aanwezig is: aan de ene oever een promenade, aan de andere leuke huisjes, diners, en bed&breakfasts.
Door de hobbelige busrit en de afwezigheid van enige nachtrust de avond voor vertrek sliep ik die nacht bijzonder goed - en ook langer dan gehoopt, maar waar je aan toegeeft.. . Om 9 uur 's avonds geen restaurant meer dat nog bezoek verwacht dus direct op zoek gegaan naar een verblijfplaats, en die snel gevonden in Hotel Columba, simpel maar fijn! Room service had enkel een cheese sandwich in de aanbieding en met een knorrige maag daar vol overgave voor gegaan, heerlijk. De volgende "morgen" de stad in, de buitenkant van het kasteel bewonderd (geen toegang) en toegegeven aan de kooplust. Het was nog steeds sale dus met het gat in de hand viel het uiteindelijk reuze mee.. Echter elke penny is er één, wat me er na enkele stores toe deed besluiten er toch maar mee te stoppen. Supermooie canvas schilderijen/posters gezien maar vanwege het praktische element niet tot aankoop overgegaan...houd maar in het achterhoofd dus.

Die vrijdag ook een boottocht over Loch Ness geboekt voor de dag erop, erg tof en blij dat ik dat gedaan heb. Omdat alles wat je in de omgeving kunt ondernemen toch vrij ver uit elkaar ligt (Loch Ness, haven, strand, Nairn, de bossen) is een auto wel een pré. Bij een volgende trip staat dat dus wel als vereiste vast. Mooi weer evenzeer, dus wie weet zo rond april, mei..

Die vijdagavond uit eten geweest bij The Mustard Seed, "because of the name". Heerlijk gegeten, heerlijk bediend. Door naar de bioscoop die 10 minuten buiten het centrum ligt. Bij gebrek aan filmbeschrijvingen maar naar de eerstvolgend draaiende film gegaan. Zonder verwachtingen bleek Enchanted een Disney film die nét iets verder ging dan het gebruikelijke. Een film met een boodschap, waardoor je doet beseffen dat je ook op een heel andere manier in het leven kunt staan. Kortom: wonderful! Life is full of chances, why not live it?

Tijdens het passen bij de NEXT kwam er een nummer op de radio met ik gokte als titel Jolene. Nee niet Dolly Parton. Bracht een soort Gilmore Girls-gevoel naar boven dus eenmaal thuis opgezicht wie dat kon zijn. Ik kwam terecht op de website van ene Ray Lamontagne. Clue: mijn nieuwe held, wat kan die man mooie liedjes schrijven. Wie weet een idee voor Ilse..goed voor een lekker melancholish duetje? Luister je naar "Empty" dan weet je precies waar ik het over heb. Zo'n nummer dat lijkt alsof het over jou gaat. Ik kan soms in zo'n andere dimensie leven dat ik het contact met de wereld half lijk kwijt te zijn. Alsof niets je kan bereiken, helemaal leeg. Zo'n nummer is dit.

De afgelopen 4 dagen hebben me ook bij veel dingen stil doen staan, en me laten nadenken over de dingen die ik belangrijk vind, en die ik zoek in mijn leven. Valt nog een hoop na te streven, zo kwam ik tot de ont-dekking. Zo realiseerde me na het bezoek aan een muziekwinkel dat ik het creatieve in mij mis. Ik schrijf niet meer, ik teken al een heeele tijd niet meer, dat soort dingen. Dat creatieve zou ik wel heel graag weer op willen pakken. Zoiets heb je ook nodig voor ontlading. I mean, don't we all?

Afijn, sommige dingen zijn er om voor jezelf te houden, als naslag voor later, al is het enkel maar als reminder, en te zien of je er over enige tijd inderdaad wat mee gedaan hebt, of dat je gevoel over die dingen is veranderd, of juist nog steeds hetzelfde is.