'Something about the island...'
Guernsey
Groot-Brittannië
TravelGoom
'Something about the island...'
Is it your first time here?'
'Yes, just arrived this morning'.
'Well, if you want to know anything about the island, just let me know'.
'Maybe I will, thank you'.
'Have a pleasant meal'.
Biefstuklasagna with chips en twee gebakken tomaatjes.
Plaatselijke cider in een halve liter glas.
Omgeven door een gezellig geroezemoes zoals je dat in een Engelse pub hoopt te vinden.
Ik ben op Guernsey en ik voel me welkom.
Les Iles Anglo-Normandie zeggen de Fransen nogsteeds en eigenlijk vind ik dat ook het mooiste klinken.
Via Jersey en een nacht daar vanmorgen met de boot onder een lentezonnetje gearriveerd in het schilderachtige St. Peter Port.
'Town' zoals de Guernsey-naren het noemen.
Maar voor mij geen town vandaag, ik wil de kliffen en de baaien zien.
Weten waarom Monet en Renoir er zo verliefd op waren.
'Can I offer you a beer?.
'Always', lach ik vriendelijk terug.
'So, it's your first time here?'
'Yes, just spend one day on Jersey and now 4 days here'.
'You made a good choice, I know the island very well'.
Direct buiten mijn knusse hotel, anex pub, anex local meeting place duikt een smal pad tussen met gras begroeide stenen muurtjes het onbekende in.
Na een kleine 10 minuten zie ik tussen de bomen door de zee en weet ik dat de schoonheid van Guernsey's zuidoostkust zich weldra aan mij zal ontbloten.
Ik heb me nog niet verdiept in eb en vloed.
Iets dat nogal uitmaakt voor de diepe blikken de baaien in.
Het jojo-spel van de maan is een wezenlijk onderdeel van het leven op de Kanaaleilanden waar de verschillen doorgaans tussen de 8 en de 12 meter zijn.
Slaat het water tegen de rose-bruine rotswanden of lonkt een maagdelijke wit-geel zandstrand?
Wich colours will it be?
'So what did you do today?'
'Well, I went for a cliffwalk'.
'Oh, that's beautifull'.
'It was, I went from Moulin Huet bay to Fermain Bay'.
' Nice, you want another beer?'
'No thank you, had a big cider also, enough for me today'.
'Well nice spoken to you'.
'Me too'.
'If you want to know anything about the island...'
'...I know were to be...'
Ik heb alle kleuren samen.
Eb is in aantocht zodat de terugwandelende zee een nog dunne halve maanvormige (hoe kan het anders) wit-gele strook onder de rose-bruine muren achterlaat.
Ik loop zo'n 80mtr boven de ruige Moulin Huet bay en beloof mezelf te zullen googlen naar het schilderij dat Monet hier maakte.
Het is een groene, soms bijna jungleachtige weelde waar het smalle klifpad doorheen kronkelt.
Met altijd zicht op zee, het zout in de lucht en soms een minder favoriete windvlaag vol rottend zeewieraroma.
De tuinen die ik passeer zijn hortensiaparadijs en zoals het hoort 'Engels strak' ingericht.
Een contrast met de vriendelijke ruigte die ik van baai naar baai ervaar.
'I'm sorry, I forgot to ask'.
'Yes?'
'Where you from?
'I'm from the Netherlands'
'You came by plane?'
'No, my car is in France and I came by boat'.
'Nice... I'm from Portsmouth'
'And you came by...
'No, I came by plane, just an hour'.
'Okay'.
'So, if you want to know anything about the island...'
Na een worsteling door meters hoge varens bereik ik via een steil, vochtig rotspad het intieme Marble Bay. Grote door de golven gepolijste steenknikkers in allerlei kleuren geven deze verscholen plek hun naam. Helemaal verscholen is de kleine baai niet getuige de vissersbootjes in haar midden.
Het klifpad gaat daarna op en neer met telkens prachtige vergezichten op de verderop gelegen eilanden Herm en Sark. De omgeving doet, mede door de hoge pijnbomen, mediteraan aan. Het is het sfeertje waarin ik met een welverdiende biertje op het terras van de eenzame kiosk aan de wonderschone Fermain Bay de machtige kliffen en baaien verlaat.
De stappen gaan het binnenland in, terug naar mijn hotel waar ik een hapje ga eten.
'I noticed you met our homeguest from Portmouth', lacht de barkeepster als ik mijn rekening betaal.
'Yes, I did', lach ik terug.
'He is coming here for more then twenty years now'.
'That's a long time'.
'Yes, we are his second home after his wife died'.
'That's a pitty', antwoord ik zonder echte te weten wat ik moet zeggen.
'He is 82 now I believe'.
'.....', klinkt mijn verbaasde stilte
'You will meet him at breakfast tommorrow, I'm sure', onderbreekt ze mijn gedachten.
'That's nice, then I can ask him something about the Island...'
Foto's
