Europa Point

Door: Martinatsea

Geplaatst op Jun 25, 2010

Na vele weken van water, begint eindelijk de radar vol te lopen met vlekjes die zich allemaal door de nauwe opening tussen Europa en Afrika willen persen: Straat Gibraltar. In plaats van eerdere planning voor een directe reis naar Valencia doen wij nog even Gibraltar aan. Om gasten op te pikken en de Clipper te voorzien van wat brandstof.

Na de moeilijke worsteling over de Zuid Atlantische Oceaan lijkt ze er op het noordelijk halfrond een stuk meer zin in te hebben! Een sterk stabiel hoge drukgebied, wat het “Azoren hoog” wordt genoemd staat ons echter nog in de weg. Zodoende dat we tussen deze eilandjes knallen voor we rechtsaf slaan en 2 dagen voor geplande aankomst het anker in de Middellandse zee gooien. Na een wereldreis van een dikke acht maanden is het schip behoorlijk toe aan een nieuw laagje verf en nu we stil liggen wordt er dan ook hard gebikt, geschuurd en geverfd voor we zondag 13 juni Europa Point omvaren en daarmee een apart stukje Verenigd Koninkrijk binnen.

In 1490 werd dit gebied heel logisch bij Spanje gevoegd tot de een Nederlands/Engelse samenwerking in 1704 het gebied bezetten. 9 jaar later trok Nederland zich echter weer terug door het verdrag van Utrecht. Sindsdien is het in handen van de Engelsen ondanks de vele pogingen het te veroveren. Tijdens de tweede wereld oorlog bewees het zijn dienst door een goede ondersteuning te zijn voor de Geallieerden invasie op noord Afrika. Tegenwoordig is het echter vooral een vakantie paradijs en belangrijke bunkerhaven voor de scheepvaart. Met het zien van de “Apenrots” wat officieel Europa Point heet komen we nu duidelijk dichter bij huis.
Ook niet onbelangrijk in Gibraltar, wij krijgen hier weer een slangetje aan boord voor de hoofdmotor. En ik schrijf dit niet om nog eens Blog van de week te worden maar omdat het echt de waarheid is: wederom past het slangetje niet.. Nog even vertrouwen op de reparatie en elk half uur een machinekamer check.

We zetten dan ook maar snel koers richting het Oosten, helaas met veel te weinig wind. De Middellandse zee zou echter niet te Middellandse zee zijn als hier het weer in 10 minuten kan veranderen, daarom dat we voor Alicante nog even tegen de wind in proberen te boxen met windkracht 7, maar nadat we na 10 uur varen weer op het zelfde punt uitkomen besluiten we toch maar weer die motor te starten en komen we 16 juni geheel volgens de planning, 44 dagen na ons vertrek uit Kaapstad, zonder kleerscheuren in Valencia.

Als je dacht dat varen al weinig slapen was, is aan de wal zijn eigenlijk nog veel zwaarder.. Er volgen voor mij 3 stap avonden waarbij ik niet mijn benodigde slaapuurtjes behaal, maar wel weer veel nieuws uit Nederland ontvang. Tom, een van mijn vrienden uit Oostburg woont voor studie 5 maanden in Valencia en bij aankomst staan er plotseling nog twee bekenden op de kade.. Met een privé gids, een ingevlogen zus met vriendin, Vlaamse bieren, euro’s om mee te betalen en rechts rijdende auto’s voelt dit al helemaal als thuiskomen. Als dat nog niet genoeg is komen nog 3 vrienden heel toevallig op bezoek bij Tom en wat is er dan beter om in Valencia af te spreken om gezellig in oranje Nederland te zien winnen van Japan..

Ondertussen blijven we schuren en schilderen van 8 tot 6 in de avond, of de nacht nu lang of kort was.. daarmee heb ik me vanavond heel verantwoordelijk aan dek geïnstalleerd om te genieten van een zonsondergang boven een prachtige Spaanse stad, de Dire Straits in mijn oren en een steeds groter publiek om voor te schrijven! Ik blijf een gelukkig mens..

Martin Verweij

Foto's

08533.jpg

Martinatsea