De Parnassus en het orakel op haar flanken
Vasteland
Griekenland
TravelGoom
De Parnassus en het orakel op haar flanken
-'What is so special about this place'?
- 'I don't know, but they call it the bellybutton of the world'.
Twee Britney Spears-klonen klimmen met hun klapperende bloemenslippers de trap op.
Zonnebril in jaren 60 model en handtasje voor de sier op de heup.
Ik mis de chihuahua.
De jonge schonen zijn de laatste van een groep Amerikaanse studenten waarachter ik naar de ingang van het Orakel wandel.
Het Orakel van Delphi, magisch door haar ligging, magisch door haar geschiedenis en magisch door haar betekenis.
Zeus liet 2 adelaars los die hem het middelpunt van de aarde moesten wijzen.
De roofvogels kruisten elkaar hier en een heiligdom op de navel van de wereld werd geboren.
Alexander de Grote kwam er om een bevestiging te krijgen van zijn al uitgedachte strategie.
Hoe cryptisch de antwoorden van de Delphi-priesteres ook waren, voor Alexander klonken ze immer als eeuwige voorspoed.
Hij heeft het niet altijd goed begrepen.
Het charmante bergdorp Arachova is een uitstekende uitvalsbasis voor wat ik voor het gemak de Parnassus-regio noem.
De naam voor het bergmassief dat de 2500mtr bijna haalt en dat bij helder weer zelfs vanuit het 120km zuid-oostelijk gelegen Athene is te zien.
Beschermd gebied en habitat voor een van de grootste wolvenpopulaties van het land.
Ik doe geen rood kapje op vandaag.
Populair skigebied ook omdat de sneeuw er tot mei blijft liggen op de laatste honderden meters onder de top.
Het skicenter en bijbehorende winterdorp geven me het idee in de Alpen te vertoeven.
De Franse Alpen wel te verstaan want de sfeer, vooral in Arachova, is bijna Provencaals.
Creperie's en boulangerie's in de straat, een petit-dejeuner om de dag mee te beginnen maar gelukkig Heineken als de dag is gevorderd.
Er lijkt weinig Grieks aan dit gebied of het moet de prikkelende lentetemperatuur zijn.
Arachova ligt nog onder de 1000mtr en overdrijft met haar etalages vol bontmutsen en warmtegoed.
De veel te smalle hoofdstraat ligt uit de wind en zo maakt een beetje zon als snel een graadje of 18.
De vele terrasjes zijn een genot als tenminste niet net een touringcar en cementwagen toeterend en rokend de strijd aan gaan voor het voorrang bij een van de onmogelijke bochten.
Een strijd met levensgevaar voor de voetgangers die rucksichtlos tegen de gevels aan worden gedrukt.
Het dorp Provencaals maar de regio Toscaans.
Het zijn niet mijn woorden maar uit de plaatselijke folder, ik accepteer de vergelijking moeiteloos.
Aan de voeten van het Parnassusgebergte liggen diepe maar brede dalen.
De Griekse spar en olijfgaarden onderbroken door de statige cipressen zijn de voornaamste kleurgevers van het landschap.
In de verte glinstert een uitloper van de Golf van Korinthe waarvan zo nu en dan een zoute vleug voorbij waait.
Je hoeft niet veel moeite te doen om de Griekse sfeer weer terug te halen.
Niet ver van Arachova ligt het schitterende Unesco-klooster 'Osios Loukas' met haar natuurstenen kerken in het meest 'Toscaanse' dal van allemaal.
Aan de andere kant van het bergdorp ligt Delphi.
En daar wandel ik inmiddels achter de zelfde groep het archeologisch museum in.
-'I don't really feel like listening to his story', hoor ik de blondste Britney fluisteren als de gids met zijn verhaal begint.
-'Me neather', mompelt haar evenbeeld terwijl ze haar I-pod toetsen in hoog tempo bedient.
Tja, his-story..., dan heb je het lastig in Delphi denk ik als ik snel mijn inhaalmanouvre inzet.
Het museum is mooi en overzichtelijk maar ik blijf toch een buitenmens die zijn fantasie het beste kwijt kan als ie tussen de restanten staat.
En zo verlaat ik het museum snel en start een paar honderd meter verderop met de haarspeldroute door Delphi.
Langs het schathuis van Athene, de rots waar het orakel (de priesteres) zou hebben gezeten en de laatste pilaren van de enorme Apollo-tempel.
Als ik me omdraai zie ik het scherp uitgesneden Pleistos-ravijn waarboven Delphi ligt.
Honderdduizend kleuren groen afwisselend in zon en schaduw van dal tot top.
Het prikkelt mijn fantasie.
Over hoe indrukwekkend en bevrijdend de barre tochten naar het orakel in de oudheid geweest moeten zijn bij het zicht op de bestemming.
Ik klim verder onderlangs en later bovenlangs het amphitheater en eindig bij het 178mtr lange stadion waar het zoemt van de wespen.
De weg naar beneden zet ik daarom snel weer in doch waar het weer kan vertraag ik mijn passen.
Delphi is, buiten Athene, mijn eerste kennismaking met de griekse oudheid in deze grootse vorm.
Het orakel mag dan wel verdwenen zijn, het mirakel is gebleven.
Arachova's terrassen brengen een late lunch en schuimend goud.
Dan gaat mijn reis weer verder.
Over de prachtige flanken van het Parnassusgebergte noordwaarts.
Ik passeer een waarschuwingsbord voor overstekende wolven.
Het vertelt het gevoel waarmee ik dit gebied verlaat.
Whahoo hooo hooo...
p.s. een blog over Osios Loukas volgt vast nog wel.
Foto's
