Kerken fascineren mij en dus moet ik regelmatig even stoppen om te kijken. Een klein kerkje in the middle of nowhere, de zon schijnt, een hondje ligt voor de kerkdeur en hij staat op als hij me aanziet komen lopen en begint te kwispelen van ha daar is eindelijk iemand. Er ligt een steen tegen de kerkdeur om hem dicht te houden en ik haal hem weg. Trek aan de kerkdeur die piepend en krakend opengaat. Dan ga ik naar binnen en zie dit interieur: mooi van eenvoud en devotie.